Sposoby montowania kominków wentylacyjnych

Kominki wentylacyjne stanowią rozpoczęcie i zakończenie wentylacji nawiewno-wywiewnej. Wśród nich wyróżniamy kominki:

- do odprowadzania pary wodnej z połaci dachu, pomiędzy którego warstwami wcześniej doszło do powstania nieszczelności, a w jej konsekwencji – do zamoknięcia,

- odpowietrzające do pionów kanalizacyjnych,

- nawiewne (czerpnie powietrza), dzięki którym świeże powietrze jest wprowadzane do budynku,

- wyciągowe (wyrzutnie powietrza), służą do odprowadzenia poza budynek zużytego powietrza. Tu rozróżniamy:

- nieizolowane – odprowadzają powietrze bez dużego udziału pary wodnej,

- izolowane – wyciągają powietrze z takich pomieszczeń jak pralnia, kuchnia, łazienka, a warstwa ocieplenia uniemożliwia skroplenie się wody i opadnięcie jej w dół kanału wywiewnego.

W zależności od rodzaju podłoża na naszym pokryciu dachowym zakupić możemy kominek z odpowiednio uformowaną podstawą, na przykład na blachodachówkę lub dachówkę. W razie potrzeby zaopatrzyć się możemy również w kominki przeznaczone na gont bitumiczny – na warstwę już położoną lub do zainstalowania przed jej zamocowaniem.

Ważne, by pamiętać o właściwym rozmieszczeniu kominków wentylacyjnych, jako że ich umiejscowienie na połaci dachowej nie może być dziełem przypadku. Ponieważ kominki wentylacyjne przeznaczone do odprowadzania pary wodnej spomiędzy warstw połaci dachowej działają najskuteczniej w najwyższym punkcie dachu, w pobliżu kalenicy, tam też powinny być zamontowane, najlepiej do trzeciego rzędu dachówek włącznie, licząc od szczytu dachu. Umieszczanie ich poniżej tej granicy mija się z celem.

Przeczytaj także: Co warto wiedzieć o budowie kominka otwartego?

Prawidłowe rozmieszczenie wyrzutni i czerpni powietrza jest ściśle opisane w przepisach prawa budowlanego – tutaj pod uwagę bierze się odległość od krańca dachu, okien znajdujących się na połaci dachowej i umieszczonych tuż pod nią, komina i wzajemnego położenia wyrzutni i czerpni, które zasięgiem swojego działania nie powinny na siebie oddziaływać.

Zobacz też: Kominek, który ogrzewa mieszkanie – czym jest system DGP?

Kominki montowane są do dachu za pomocą śrub, które najczęściej dodawane są do wyposażenia urządzenia. Aby zapewnić sprawną wentylację, a jednocześnie nie dopuścić do przedostawania się wilgoci w głąb połaci, stosuje się specjalne uszczelnienia, na przykład warstwę bitumiczną czy taśmę butylową, a wykonany z PCV przewód łączy wylot kominka z zakończeniem pionów czy kanału wentylacyjnego. I chociaż montaż kominka jest zadaniem, jakie mieści się w granicach możliwości majsterkowicza, najlepiej zlecić je fachowcowi – dekarzowi, który zadba nie tylko o sprawne funkcjonowanie całości, ale i zapewni szczelność, zadba o estetyczny wygląd kominka na dachu i jego odpowiednie dopasowanie do kąta nachylenia.