Ciekawe odmiany gruszek

Bonkreta Williamsa

Z Wielkiej Brytanii pochodzi nie tylko popularna Konferencja, Anglia była bowiem przez wieki jednym z najpłodniejszych obszarów hodowlanych. Stąd także pochodzi wczesnojesienna Bonkreta Williamsa – grusza o bardzo obfitych plonach jest jedną ze starszych odmian. Owoce są bardzo soczyste, a średnią ich wielkość wynagradza obfity zbiór. Nie jest niestety odporna na zimno, jednak szybko regeneruje odmrożone pędy.

Przeczytaj także: Kiwi w ogrodzie – gatunki i pielęgnacja

Lipcówka kolorowa

Jak sama nazwa wskazuje, jest to jedna z wcześniejszych odmian gruszy. Niestety, jej owoce nie należą do najsmaczniejszych, ale świetnie nadają się na przetwory i do gotowania. Charakteryzuje ją liczny plon, który nie nadaje się do przechowania. Samo drzewo jest mało wytrzymałe na mróz, jednak dość skutecznie opiera się parchowi.

Bera biała (doyenne blanc)

Uprawiana ponoć już w czasach rzymskich, kiedyś popularna także w Polsce. Owoce dojrzewają w drugiej połowie września, są okrągłe i bardzo smaczne, z winnym posmakiem. Wydaje obfity, choć nie coroczny, plon i jest dość wytrzymała na warunki pogodowe.

Józefinka

Odnaleziona w belgijskiej miejscowości Mecheln w 1830 roku, owalna odmiana o jasnych owocach o miękkim miąższu. Dojrzewa w połowie października, a zbiory – dobre do bezpośredniego spożycia i na przetwory – potrafią przetrwać do marca.

Guyota

Jej nazwa pochodzi od nazwiska dr Julesa Guyota, XIX-wiecznego agronoma i profesora botaniki. Dojrzewa pod koniec sierpnia, dając duże i podłużne owoce o smacznym, soczystym miąższu. Drzewo wzrasta wolno, nie jest także odporne na mróz, jednak owocuje dość szybko.

Dobra szara

Francuska odmiana opisana już na początku XVII wieku, odporna na mróz i parcha, choć pod wpływem wilgoci ma tendencję do zapadania na moniliozę. Małe i, jak sama nazwa wskazuje, szare owoce o zielonkawym miąższu nadają się do spożycia, na przetwory i susz.

Bera ulmska

Ta niemiecka odmiana wyhodowana pod koniec XIX wieku posiada okrągłe, małe i twarde owoce o czerwonym zabarwieniu. Charakteryzują się słodkim, choć korzennym smakiem. Sama grusza jest odporna na mróz i parcha i owocuje pod koniec września.

Bergamotka

Zwana też Złocistą, opisana już w XVIII wieku. Małe i jasne okrągłe owoce o kwaskowatym smaku z bardzo wyraźną nutą korzenną posłużą na pyszne przetwory, kompoty i ciasta. Odporne na mróz, potrafią wyrastać w warunkach górskich.

Erika

Odmiana z Czech, o zielonych, dużych i bardzo smacznych owocach. Niezbyt odporna na parcha i mróz. Jej owoce gotowe są do zbioru w pierwszej połowie października, jednak do spożycia nadają się dopiero po przeleżeniu do listopada.

Nijiseki

Gruszki są popularne także na Dalekim Wschodzie – ta odmiana pochodzi z Japonii. Małe, okrągłe owoce są niezwykle soczyste i smaczne, mają bardzo cienka i jasną skórkę. Drzewo wzrasta szybko i szybko owocuje (druga połowa sierpnia), jednak jest niezbyt odporne na mrozy.

Sprawdź też: Pnącza z jadalnymi owocami

Winówka francuska

Bardzo stara odmiana, wbrew nazwie nie ustalono jej pochodzenia. Wydaje małe i okrągłe owoce z niewielkim czerwonym rumieńcem, gotowe do zebrania już w połowie lipca. Im starsze jest to drzewo owocowe, tym odporniejsze na parcha i zimno.

Król Sobieski

Odmiana szlachetna jak jej nazwa. Grusza ta daje sporą ilość dużych, żółtych i cierpkawych owoców, które nadają się świetnie na przetwory i do suszu. Odporna na mróz, niestety dość podatna na parcha.

Kalebasa płocka

Pochodzi z wyspy Rugia, daje duże i kwaskowate (poza wyrośniętymi) owoce o zielonkawym kolorze. Bardzo długowieczne, owocują przez wiele lat, rosną bardzo silne. Niezbyt odporne na parcha, nie ima się ich jednak mróz.

Chojuro

Kolejna japońska odmiana, równie smaczna, jak Nijiseki, choć jej owoce bardziej przypominają małe żółte jabłka niż gruszki. Dojrzewa niezwykle obficie na początku września i rośnie bardzo szybko.