Wywiewka czy zawór napowietrzający – co wybrać?
Wybór odpowiedniego zwieńczenia pionu kanalizacyjnego sprawi, że instalacja odprowadzająca ścieki działać będzie niezawodnie. Do tego celu decydujemy się na zastosowanie albo zaworu odpowietrzającego, albo wywiewki – czym się od siebie różnią te elementy i czym skutkuje zamocowanie któregoś z nich?
Wywiewka – widoczny z zewnątrz element systemu kanalizacyjnego
Kominki dachowe, czyli wywiewki, to często spotykane elementy wyrastające z powierzchni połaci dachowych. Z zewnątrz ocenić możemy jedynie dobranie ich kształtu i materiału wykonania do reszty dachu, natomiast o właściwym usytuowaniu wywiewki i jej odpowiednio dobranej średnicy (co najmniej równej przekrojowi pionu) przekonamy się, zwiedzając poszczególne wnętrza – jeśli kanalizacja jest nieprawidłowo wentylowana, natychmiast to poczujemy. Skąd dobywają się przykre aromaty?
Każdy przybór posiada syfon, który blokuje przenikanie do wnętrz gazów kanałowych. Jednak na wypadek zbyt dużego podciśnienia wytworzonego w przewodach kanalizacyjnych woda z syfonów jest wysysana, a nieprzyjemna woń ma otwartą drogę do naszych wnętrz. Aby nie dochodziło do takiej sytuacji, konieczne jest dostarczenie do systemu odpowiedniej ilości świeżego powietrza. Dostaje się ono od góry, poprzez kominek dachowy, który spełnia jeszcze jedną funkcję – nie tylko zasysa powietrze, ale także znajdują przez niego ujście gazy kanałowe. Z racji konieczności wyprowadzenia pionu kanalizacyjnego przez dach ważne jest takie umiejscowienie wywiewki, aby jej wylot nie sąsiadował z kanałem wentylacyjnym i oknem połaciowym (by wyziewy nie trafiały z powrotem do budynku przez otwarte okno). Aby nie groziło jej zasypanie śniegiem w czasie zimy, musi być odpowiednio wysoka. Oczywiście równie istotny jest dokładny sposób jej zamocowania na dachu – zachowanie szczelności uniemożliwi przenikanie wilgoci pod poszycie dachowe.
Zawór napowietrzający – niewidoczny i niezawodny
W przeciwieństwie do wywiewki umożliwiającej zarówno wlot świeżego powietrza do kanalizacji, jak i ujście z niej gazów, konstrukcja zaworu napowietrzającego umożliwia tylko pierwsze z wymienionych – wlot powietrza. Z tej racji nie ma konieczności mocowania zaworu ponad dachem – to ważna właściwość, ponieważ oznacza brak dodatkowych prac na jego połaci – zawór umiejscowiony jest wewnątrz budynku.
Aby prawidłowo spełniał swoją funkcję, należy zapewnić mu wystarczającą ilość powietrza. Dlatego też ukrywając go – czy to za ścianką działową, czy warstwą płytek – należy pozostawić w nich wolną przestrzeń do jego napływu. W tym celu przyda się zamocowanie kratki wentylacyjnej, która jest nie tylko estetyczna, ale i szczeliny w niej umożliwiają prawidłowe działanie zaworu. Polega ono na zasysaniu powietrza wokół niego wtedy, gdy w kanalizacji tworzy się podciśnienie.
Zawory mocuje się nie tylko na zakończeniu pionów, ale również w takich miejscach, gdzie swobodny przepływ ścieków jest znacznie utrudniony. Dzieje się tak w przypadku przebiegu instalacji z wieloma załamaniami, z zachowaniem niedostatecznego spadku w kierunku pionu lub zbudowania zbyt długiego podejścia. Ponieważ średnica rur w tych miejscach jest różna, należy zastosować odpowiednią wielkość zaworu napowietrzającego, na przykład 100 mm do pionów łazienkowych i 75 mm do kuchennych. Umiejscowienie zaworu napowietrzającego pod stropem najwyższej kondygnacji budynku, zwłaszcza jeśli nie jest ona ogrzewana, skutkować może jej oblodzeniem, do czego nie można dopuścić. W tym celu element ten obudowuje się warstwą izolacji, na przykład ze styropianu. Zawór napowietrzający pełni funkcję dodatkową względem wywiewki, która musi znaleźć się na ponad dachem na zakończeniu pionu obciążonego ściekami w największym stopniu.