Uprawa dyni i cukinii
922 kilogramów – tyle właśnie ważyła rekordowa dynia wyhodowana w 2013 roku przez Tima Mathisona. Co prawda na powtórzenie jego wyczynu szanse są nikłe, ale nawet w naszych ogródkach powinna zagościć rodzina dyniowatych, ponieważ ich uprawa jest prostsza niż się zdaje, a efekty smaczne i pożywne.
Właściwości
Dynia zwyczajna (Cucurbita pepo) to protoplasta rodu, który w XIX wieku dorobił się botanicznych odmian – patisona i krzaczastej odmiany – kabaczka. Ten drugi zwany jest także z włoska cukinią (od zucchini – mała dynia), różnice w nazewnictwie są regionalizmami. Wszystkie te rośliny mają dość podobne właściwości odżywcze — są niskokaloryczne, zawierają dużo witaminy A i B2 oraz minerały, spośród których warto wymienić ważny w męskiej diecie cynk. Ich niewątpliwą zaletą jest zachowanie właściwości nawet po obróbce cieplnej. Ze względu na niską zawartość sodu poleca się je w diecie osób z zagrożeniem miażdżycowym.
Oprócz smacznego miąższu, pestki dyni mogą służyć jako zdrowa przekąska, zwłaszcza że na 100 gram zawierają ponad 550 mg magnezu, 1170 mg fosforu i 7,64 mg cynku. Tłoczony z nich olej jest pomocny w przeciwdziałaniu miażdżycy, kłopotom z wątrobą i układem naczyniowym. Świeże pestki pomogą nam pozbyć się tasiemca, owsików i innych pasożytów.
Uprawa dyni
Dynia potrzebuje do wzrostu gleby bogatej w azot, przepuszczalnej, najlepiej pierwszy rok po oborniku. Można ją także posadzić na kompostowniku — nie tylko zasłoni odpadki, ale także odpłaci się wysokim plonem. Nasiona można wysiewać w okolicach połowy maja lub w drugiej połowie tego miesiąca z rozsady.
Roślina do wzrostu potrzebuje temperatury ok. 25 stopni Celsjusza, dlatego najlepiej, jeśli znajdzie się na stanowisku słonecznym albo pod tunelem. Potrzebuje dużo wody, szczególnie w okresie zawiązywania owoców, dlatego dbajmy o regularne podlewanie. Nie potrzebuje dodatkowego nawożenia, oczywiście pod warunkiem, że znajduje się na odpowiednio dobranej glebie. Zbiory można zacząć, gdy warzywa zmienią kolor na intensywniejszy, a po puknięciu usłyszymy charakterystyczny pusty dźwięk. Owoce rośliny można przechować kilka dni w cieple i wilgotności, co sprzyja zabliźnianiu delikatnej skórki, często uszkadzanej w trakcie zbiorów i transportu.
Uprawa cukinii
W kwestii wymagań preferencje są dość podobne. Cukinia najlepiej wzrasta na zasobnej w azot glebie o odczynie neutralnym, najlepiej, jeśli będzie wzbogacona obornikiem (30-40 kg/10m2). Można ją wysiewać bezpośrednio do gruntu, po kilka ziaren na jedno stanowisko o wymiarach 80 na 80 centymetrów, pozostawiając najdorodniejszą siewkę, lub też skorzystać z rozsad. W ziemi powinny znaleźć się w drugiej połowie maja. Charakteryzują się szybkim wzrostem i bardzo wysokim zapotrzebowaniem na wodę. Uważajmy, by podczas podlewania nie zamoczyć liści. W celu powstrzymania wilgoci, możemy uprawiać cukinie na folii.
Ponieważ cukinie intensywnie owocują, należy je zbierać sukcesywnie co kilka dni, by nie hamować wzrostu.