Łubin – zastosowania
Ta niepozorna roślina z rodziny bobowatych kryje w sobie znacznie więcej tajemnic, niż można by wywnioskować na pierwszy rzut oka. Z jednej strony może stać się ozdobą naszych ogrodów, z drugiej służy jako pożywka dla zwierząt, choć niektóre jej odmiany są trujące.
Zastosowania
Lupinus, czyli łubin, to rodzaj obejmujący ponad 200 gatunków, występujących dziko głównie w Ameryce Północnej. Do Europy przybyła w 1820 roku i od razu podbiła serca brytyjskich ogrodników. Ciężko się dziwić – jest bardzo piękna i łatwa w uprawie, rozsiewa też słodki zapach. Ich zdolności do szybkiego wzrostu zostały także docenione w rolnictwie, zarówno jako forma paszy (mieszany z pszenżytem), jak i sposób na przywrócenie wysokiej zawartości materii organicznej w glebie. Jako źródło próchnicy może rywalizować tylko z obornikiem, więc jeśli nasza ziemia zaczyna się wyjaławiać, roczny odpoczynek z kolorowym łubinem przywróci ją do świetności.
Odmiany
Setki odmian hodowlanych najlepiej podzielić wedle ich przeznaczenia. Do ogrodów w formie ozdobnej najlepiej sprawdzą się:
- Łubin ogrodowy (Lupinus hybrydus), dorasta do 150 cm wysokości, kwiaty w kolorach fioletowym, żółtym, różowym, niebieskim czy białym pachną bardzo intensywnie.
- Łubin trwały (Lupinus polyphyllus), wieloletnia odmiana o różnokolorowych kwiatach, niektóre wersje są trujące ze względu na zawartość alkaloidów.
Do celów uprawnych, ze względu na wysoką zawartość białka, stosuje się łubin wąskolistny, a do wzbogacenia gleby najlepiej przydadzą się odmiany szybko rosnące. Jeżeli nasza działka jest obiektem odwiedzanym przez sarny i jelenie, możemy wybrać wersję o gorzkim smaku.
Stanowisko
Łubin nie jest wymagający co do składu gleby, choć szybciej wzejdzie w ziemi żyznej, lekko kwaśnej. Możemy użyć go też do poprawy jakości i związania piaszczystego gruntu. Unikajmy gleb podmokłych, a jeśli chcemy posadzić go na takim stanowisku, usypmy niewielkie kopce.
Sadzenie
Najlepiej rozsadzić łubin z nasion, ponieważ ze względu na płytkie ukorzenienie nie sprzyja mu przesadzanie. Aby przyspieszyć ich wzrost, można je delikatnie naciąć. Robimy to w drugiej połowie marca i na samym początku maja, po trzy nasiona na jednym stanowisku. Zachowujemy co najmniej kilkunastocentymetrowe odstępy, ponieważ wzrastające intensywnie rośliny zaczynają gnić w bliskim sąsiedztwie. Wzrastają do 150 centymetrów wysokości, więc jeżeli zależy nam na równych i estetycznych roślinach możemy użyć tyczek. Spośród wybijających pędów możemy wybrać ten najładniejszy, resztę usuwamy.
Pielęgnacja
Łubin niestety ze względu na wysoką zawartość azotu jest łakomym kąskiem dla całego szeregu zwierząt dużych i małych. Jeżeli zależy nam na ich zdrowym wyglądzie, szykujmy się na walkę ze ślimakami, przędziorkiem i mszycami. Oprócz tego podatny jest, zwłaszcza na podmokłych gruntach i w dużym zagęszczeniu, na ataki mączniaka rzekomego, mączniaka prawdziwego oraz rdzy, dlatego dla zdrowego wzrostu łubinu zastosujmy środki ochrony roślin.
Po przekwitnieniu pędy należy wyciąć, w ten sposób w nowym roku roślina wypuści nową łodygę. Łubin powinien pozostawać na jednym stanowisku najwyżej 4 do 6 lat, później marnieje. Jego nadziemne części przysłużą się zwierzętom, można też użyć ich do polepszenia gleby.