Lawenda - uprawa i pielęgnacja
Wielu z nas lawendę kojarzy z olejkami zapachowymi – jej intensywny aromat idzie w parze z intensywnie fioletowymi kwiatami. Tę piękną roślinę możemy uprawiać w ogrodach i na tarasach – zarówno w donicach, jak i bezpośrednio w glebie. Oto co powinniśmy wiedzieć o lawendzie, zanim zdecydujemy się na jej uprawę.
Lawenda jest przedstawicielką rodziny jasnowatych. Charakteryzują ją omszałe, wąskie liście o szarawym odcieniu oraz osadzone na długich szypułkach, zebrane w kwiatostany kwiaty. Wśród około 50 gatunków lawendy, w naszych warunkach najlepiej radzi sobie lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia). Ta osiąga wysokość 50 cm, a podczas kwitnienia nawet 70 cm. Lawenda może zdobić nasze ogrody i tarasy, obrastać ścieżki, trawniki, tworzyć miniżywopłoty lub występować pojedynczo. Dzięki zawartym w niej olejkom eterycznym możemy zebrać ją w postaci dekoracyjnego, zapachowego suszu, ale również wykorzystać jej działanie uspokajające, relaksujące czy nasenne.
Uprawa
Lawenda nie należy do roślin trudnych w uprawie. Wystarczy zapewnić jej odpowiednie warunki wzrostu, by cieszyć się bujnymi, aromatycznymi krzewinkami przez wiele sezonów.
Najlepsze stanowisko dla lawendy to takie, które znajduje się w pełnym słońcu. Gleba powinna być lekka i mieć odczyn zasadowy – najlepsza będzie wapienna. Jeżeli gleba w naszym ogrodzie jest gliniasta, należy dobrze ja przekopać i wzbogacić kompostem i piaskiem.
Pamiętajmy także o regularnym odchwaszczaniu powierzchni wokół lawendy – potrzebuje ona przewiewu, a zbytnie zagęszczenie może prowadzić do gnicia i obumierania jej łodyg.
Lawenda nie lubi też nadmiaru wody, powinniśmy podlewać ją umiarkowanie. Roślina zniesie bowiem brak wody, ale nadmierna wilgoć jej nie służy. Podczas zasilania rośliny w wodę należy dostarczać ją bezpośrednio u podstawy rośliny, tuż przy glebie – nie należy zraszać łodyg i liści.
Bardzo ważnym zabiegiem w przypadku lawendy jest jej przycinanie. Roślinę ścinamy po każdym kwitnieniu (ok. sierpnia), nawet do połowy jej wysokości. Czynność tę powtarzamy również na wiosnę, jednak usuwamy już nieco mniejszą część krzewinki. Już w drugim sezonie zauważymy, ze przycinana lawenda staje się bujniejsza i bardziej zagęszczona.
Należy pamiętać, że lawenda nie lubi mrozów, w czasie zimy może więc obumrzeć w całości lub części. Aby uchronić ją przez zniszczeniem, pamiętajmy o zabezpieczeniu jej przez niskimi temperaturami za pomocą włókniny lub gałązek jodłowych, świerkowych czy sosnowych.
Przeczytaj także: Łąka kwietna – świetna alternatywa dla trawnika
Rozmnażanie
Istnieją trzy sposoby rozmnażania lawendy. Po pierwsze, możemy zdecydować się na wysiew nasion, choć w tym przypadku nie ma pewności, że otrzymana w ten sposób roślina będzie miała cechy rośliny-matki. Czarne i suche nasiona wysiewamy w kwietniu do skrzynek. Właściwie przykryte, pozostają tam przez rok, by jesienią były gotowe do wysadzenia bezpośrednio do gruntu.
Zobacz też: Jak usunąć mech z dachu? Instrukcja krok po kroku
Drugim rozwiązaniem jest sadzonkowanie. W tym przypadku mamy pewność, że nowa sadzonka odziedziczy cechy rośliny matczynej. Wiosną, najlepiej podczas przycinania lawendy, wybieramy zielone i niezdrewniałe pędy i usuwamy je wraz z tzw. piętką. Możemy zanurzyć je w ukorzeniaczu i następnie umieścić w glebie, niezbyt głęboko, bo na ok. 2 cm. W lecie przechowujemy je w przewiewnej szklarni albo inspekcie, a jesienią możemy już wysadzić je do gruntu, pamiętając o solidnym zabezpieczeniu przed mrozem.
Trzecią metodą rozmnażania lawendy jest okład. Polega na wygięciu długiego pędu rośliny i przytwierdzeniu go w glebie za pomocą drucika w kształcie litery U. W kolejnym sezonie okład wypuści korzenie, będzie można go odciąć i umieścić w dowolnym miejscu.