Jak trwale pomalować ściany w kuchni?

Spis treści:

• Pozbywanie się starej powierzchni
• Usuwanie zagrzybień
• Wyrównywanie ubytków i nierówności
• Gruntowanie
• Jaką farbę wybrać?
• Przygotowanie do malowania
• Malowanie ścian

1. Pozbywanie się starej powierzchni

Aby pomalować ścianę, najpierw musimy dokładnie oczyścić ścianę, usuwając lub odpowiednio przygotowując dane powłoki

Jeśli ściana pokryta jest farbą wapienną lub klejową, należy całą powłokę usunąć, gdyż nałożenie na nią kolejnych warstw nawet najlepszych preparatów gruntujących i farb, nie zapobiegnie łuszczeniu się powłoki. Tego typu powierzchnie należy dokładnie oczyścić – usuwając farbę, a całość przemywając mydłem malarskim. 

Jeśli ściana pokryta jest tapetą, tę należy usunąć – stosując szpachelkę, skrobak albo uniwersalne środki do usuwania tapet. Niekiedy wystarczy obficie zwilżyć tapety, aby je potem łatwo oderwać. Po usunięciu tapet, ścianę należy odpylić i oczyścić, tak aby uzyskać czystą i jednolitą powłokę, gotową na dalsze zabiegi.

Gdy ściana jest pokryta dobrze przylegającą farbą, a jednak chcemy zmienić kolor, nie musimy jej usuwać. Żeby ocenić stan powłoki, możemy przeprowadzić prosty test.

Test taśmy – to prosty sposób na określenie trwałości danej powłoki. Wystarczy na fragmencie pomalowanej ściany przykleić fragment taśmy (np. malarskiej), a po chwili energicznie ją zerwać – jeśli na taśmie będą pozostałości farby – oznacza to kiepską przyczepność i konieczność zmycia powłoki przed kolejnymi zabiegami. Jeśli nie, możemy pozostawić tę farbę i po zagruntowaniu lub zastosowaniu farby podkładowej (tej używamy gdy chcemy „odciąć” dawny kolor, aby diametralnie zmienić barwę ściany).

Test dłoni działa na podobnej zasadzie – tutaj wystarczy przejechanie dłonią po ścianie i sprawdzenie, czy pozostały na niej fragmenty farby. Jeśli tak – przed nałożeniem nowej farby starą należy zmyć. Gdy dłoń pozostała czysta, a dana powłoka jest w dobrym stanie, możemy na nią nakładać kolejne warstwy.

 Jeśli powierzchnia pokryta jest świeżym tynkiem wapiennym, zanim rozpoczniemy dalsze prace, warto zastosować tzw. wysezonowanie, czyli odczekać około 3 tygodni, aby się utrwalił.

Przed kolejnymi zabiegami ścianę należy dokładnie odpylić i oczyścić, usuwając zabrudzenia i tłuste plamy. Najlepiej używać to tego dedykowane produkty, jak np. mydło malarskie i stosować je zgodnie z zaleceniami producenta, przestrzegając czasu określonego na schnięcie powłoki.

2. Usuwanie zagrzybień

Jeśli na powierzchni znajduje się pleśń lub ślady zagrzybienia, należy koniecznie je usunąć. Tutaj do wyboru mamy różne preparaty, które można podzielić według następującego klucza:

- preparaty zawierające chlor. Ich zaletą jest szybki czas działania i wysoka skuteczność. Często do całkowitego usunięcia zagrzybień wystarczy jedna aplikacja, a powierzchnia szybko jest gotowa do dalszych zabiegów. Minusem są za to toksyczne opary – pomieszczenie należy potem wietrzyć, a podczas aplikacji należy chronić oczy i skórę.

- preparaty bez chloru – te środki nie wymagają długotrwałego wietrzenia i pozbawione są agresywnych oparów. Jednak ich minusem jest stopniowe działanie – aby skutecznie wyeliminować wykwity, często niezbędna jest kilkukrotna aplikacja co kilka dni.

Mogę one występować w postaci spryskiwacza, płynu lub środka dodawanego go farby czy gruntu. Możliwe jest także zastawanie gotowego gruntu, który także ma właściwości antygrzybiczne.

3. Wyrównywanie ubytków i nierówności

Przed malowaniem powierzchnia musi być jednolita, oczyszczona i odkurzona, bez pyłu, kurzu i resztek. Ewentualne nierówności możemy wyrównać stosując masy szpachlowe. Te różnią się zwykle czasem schnięcia (dostępne są np. szybkoschnące) oraz formą (gotowe do użycia i wymagające rozrabiania). Na opakowaniu warto zwrócić uwagę na ich wydajność, czas schnięcia oraz ilość oraz maksymalną grubość warstw, jakie możemy nałożyć. Tu możemy wybrać spośród różnych typów.

Masy przeznaczone do niewielkich ubytków (zwykle nadają się do nakładania 1 mm warstwy). Tego typu preparaty charakteryzują się szybkim czasem schnięcia, często mogą być stosowane są miejscowo, niwelując drobne nierówności (np. otwory po gwoździach czy niewielkie rysy).

Przeznaczone do pokrywania dużych powierzchni (pozwalające na nałożenie warstwy nawet do ok. 1 cm). Pozwalają na wyrównanie nawet większych ubytków, jednak niektóre z nich potrzebują dłuższego czasu schnięcia (jeśli zależy nam na czasie, wybierajmy te, na których zaznaczono, że są szybkoschnące).

Do kuchni dobrze nadają się masy szczególnie odporne na wilgoć, czyli np. Masy polimerowe możemy stosować do usuwania pęknięć. Wyrównają one powierzchnię i zmniejszą ryzyko powstania późniejszych pęknięć.

Jeśli mamy do czynienia ze znacznymi nierównościami, warto rozważyć zastosowanie tynków cementowo-wapiennych, które następnie pokryjemy gładzią.

 Pamiętajmy, że nierówności i uszkodzenia tynku najlepiej zawsze wypełniać spoiwem jak najbardziej zbliżonym do tego, które jest na ścianie. Nałożone warstwy po wyschnięciu najlepiej zeszlifować papierem ściernym o drobnej granulacji, pamiętając aby odkurzyć powłokę i dokładnie ją zagruntować.

Gładź najlepiej nakładać szpachelką pod kątem 45 stopni do podłoża i energicznie, jednolitym ruchem, przeciągnąć po powierzchni. Jeśli czynność wykonujemy na większej powierzchni, po nałożeniu szpachli możemy ją wyrównać np. łatą trapezową. Przy mniejszych, wystarczy szpachla lub rakla, którymi wyrównamy masę. Całość można lekko zwilżyć. Gdy powierzchnia przeschnie, najlepiej ją wygładzić papierem ściernym, oczyścić i zagruntować, aby wyrównać chłonność podłoża, a potem ewentualnie farbą podkładową.

4. Gruntowanie 

Po oczyszczeniu ścian należy je zagruntować. Pozwoli to wyrównać chłonność podłoża, a tym samym uzyskać jednolity efekt malowania. Ponadto, dzięki gruntowaniu można zaoszczędzić sporo farby, gdyż pozwala ono zmniejszyć jej zużycie. Preparaty gruntujące różnią się między sobą ilością zawartych w nich żywic. Pamiętajmy, aby używać je zgodnie z zaleceniem producenta. Do wyboru mamy:

- grunty gotowe do użytku,

- grunty, które wymagają rozcieńczenia,

- farby gruntująco-podkładowe

W przypadku tych ostatnich należy przestrzegać zaleceń producenta, aby uzyskać spójną, gotową na przyjęcie farby powłokę. Dodając zbyt wiele wody, możemy zmniejszyć jednolitość podłoża, a dodając jej za mało – utrudnić malowanie i przyjmowanie farby przez podłoże.

Aby sprawdzić jak chłonna jest dana powłoka, wystarczy ją przetrzeć wilgotną gąbką. Jeśli woda swobodnie spłynie – powłoka jest prawdopodobnie gotowa do malowania, jeśli zaś woda wsiąknie – należy przeprowadzić gruntowanie.

Aby mieć pewność co do zgodności danych produktów i trwałego efektu malowania, warto wybierać grunty i farby tej samej marki (choć nie jest to regułą).

5. Jaką farbę wybrać?

Najlepiej wybierać farby, które są dedykowane do kuchni i łazienek. Są one najbardziej przystosowane do warunków, jakie panują w tych pomieszczeniach, a ich skład jest dobrany tak, aby były one odporne na zabrudzenia i wielokrotne szorowanie. Farby przeznaczone do kuchni to najczęściej farby akrylowe oraz lateksowe, gdyż są one odporne na zmywanie i na dużą wilgotność. Można także zarówno całą ścianę, jak i jej fragment pomalować farbą tablicową lub magnetyczną lub zastosować dekoracyjne szablony malarskie. Większość farb można podzielić na farby:

- matowe (około 10% obicia światła). Te łatwo się nakłada, a do tego świetnie maskują drobne nierówności podłoża,

- satynowe (z delikatnym połyskiem – zwykle około 12 do 20% odbicia światła). Te mogą uwydatniać drobne nierówności ściany, a do tego często są bardzo odporne na szorowanie. Dobrze nadają do ciemnych wnętrz, rozjaśniając je. Dobrze też prezentują się w nowoczesnych i eleganckich kuchniach. 

Na co zwrócić uwagę podczas kupowania farby?

Większość tych informacji możemy znaleźć na opakowaniu farb albo w karcie produktu:

- Czas schnięcia
- Temperatura w jakiej można aplikować farbę
- Ilość potrzebnych warstw
- Wydajność, czyli ile farby zużyjemy na metr kwadratowy (np. 14m²/l)
- Zmywalność i odporność na szorowanie
- Plamoodporność
- Paroprzepuszczalność
- LZO – czyli ilość związków lotnych (alergicy powinni używać farb, która mają jak najmniej LZO)

 6. Przygotowanie do malowania

Jeśli na przeznaczonej do malowania powierzchni znajdują się włączniki lub gniazdka elektryczne, najlepiej je zdemontować. Zabezpieczmy też taśmą malarską sąsiednie ściany i sufit, aby uniknąć zachlapania. Najlepiej także pokryć folią malarską sprzęty, które mogą się zabrudzić.

najlepiej malować w temperaturze pokojowej, zwykle około 15-25 stopni (sprawdzajmy to zawsze na opakowaniu), jeśli więc planujemy malowanie latem, gdy temperatura jest znacznie wyższa – najlepiej przeprowadzać malowanie rano lub wieczorem, gdy jest chłodniej.

Pamiętajmy też, żeby unikać przeciągów w malowanych pomieszczeniach, gdyż może to przyspieszać zasychanie farby i powodować zacieki i nierówności. Po pomalowaniu wystarczy uchylić czy otworzyć okno, tak aby zapewnić delikatne wietrzenie, które pozwoli odprowadzić wilgoć z wysychającej powłoki.

7. Malowanie ścian 

Malowanie możemy rozpocząć dopiero po dokładnym usunięciu starych powłok, oczyszczeniu i wyrównaniu powierzchni. Wykonujemy je po ewentualnym odgrzybieniu, odcięciu koloru czy zagruntowaniu powierzchni – pamiętając, by poprzednie warstwy całkowicie już wyschły. Przed malowaniem, farbę należy dokładnie wymieszać.

Drugą warstwę farby nakładamy zawsze dopiero po tym, jak dokładnie przeschnie pierwsza. Pamiętajmy, aby przestrzegać czasu podanego na opakowaniu danej farby – nawet jeśli wydaje się, że powłoka wyschła wcześniej.

Istotne jest także to, aby taśmę malarską usuwać jak najszybciej po pomalowaniu danej powłoki – jeszcze zanim farba przeschła. Dzięki temu unikniemy odprysków i nierówności.

Data aktualizacji: 19.06.2024

Data aktualizacji: 15.08.2024