Jak działa studzienka chłonna?
Studzienka chłonna jest zbiornikiem, który gromadzi zużytą wodę i dzięki temu, że nie posiada dna, pozwala jej wsiąknąć w glebę po uprzednim oczyszczeniu. Aby działała niezawodnie, powinna zostać zbudowana w miejscu o odpowiednim podłożu i okresowo czyszczona. Czy wykonanie studzienki chłonnej jest dobrym rozwiązaniem w każdych warunkach?
Funkcje studzienki chłonnej
Studzienka chłonna jest zbiornikiem czasowo gromadzącym zużytą i wstępnie oczyszczoną wodę z gospodarstwa domowego, a także deszczówkę. Czasowo, ponieważ ciecz samoczynnie przesiąka przez zastosowane naturalne warstwy drenarskie i następnie przedostaje się do gleby. Dlatego też nie potrzebuje sukcesywnego opróżniania, jak na przykład szambo. Co się składa na drenaż takiego zbiornika?
- pospółka lub warstwy żwiru o zróżnicowanej granulacji,
- piasek.
Studzienka chłonna nie jest zbiornikiem na ścieki kanalizacyjne, ale na wodę opadową, wstępnie oczyszczone ścieki sanitarne, a także popłuczyny, czyli ciecz zawierająca substancje powstałe podczas regenerowania filtrów uzdatniających wodę. Jeśli woda do zastosowań domowych zawiera zbyt wiele żelaza, jego usunięcie skutkuje dużym zużyciem wody, która z powodzeniem może zostać skierowana ku wodom gruntowym po uprzednim oczyszczeniu w studzience chłonnej.
Usytuowanie studzienki chłonnej
Budowa studzienki chłonnej jest dobrym rozwiązaniem, jeśli gleba na naszej posesji zawiera dużo gliny i iłu ponad warstwą przepuszczalną. Jeśli na terenie naszej działki zbudowana jest już studnia wodociągowa i mamy do czynienia ze spadkiem terenu, studzienka chłonna powinna zostać usytuowana niżej niej. Dno studni chłonnej powinno być o około 1,5 m oddalone od przebiegających wód gruntowych – daje to pewność, że zasilone one zostaną odpowiednio oczyszczoną wodą pochodzącą z naszej działki. Zbiornik tego typu sytuuje się w odległości co najmniej 2 m od ściany budynku.
Materiały wykonania
Do wykonania studzienki chłonnej możemy użyć betonowych kręgów, jak również po wykopaniu w ziemi otworu, wykonać ścianki murowane. Wnętrze zasypuje się następnie materiałem drenarskim, którego górna warstwa jest usytuowana o około 20 cm poniżej wylotu rury doprowadzającej zużytą lub opadową wodę. Ponieważ przewody do tego celu muszą być umiejscowione poniżej strefy przemarzania, dno studzienki jest położone co najmniej metr pod powierzchnią gleby. W celu lepszego przenikania wody do warstwy przepuszczalnej, na ściankach zbiornika możemy wywiercić otwory. Jeśli nie zamierzamy budować studzienki samodzielnie, możemy skorzystać z gotowych rozwiązań proponowanych przez różnych producentów. Całość wieńczy rura natleniająca, na którą ponad glebą w celach estetycznych nakładamy dekoracyjny kominek. Ponieważ w warstwie drenażowej odkłada się muł, należy dbać o jej jakość usuwając zanieczyszczone ziarna co około 3 lata, natomiast co 10 lat wymienia się warstwę żwiru z wewnątrz studzienki chłonnej.