Wykładziny elastyczne
Wykładziny elastyczne łatwo ułożyć i utrzymać w czystości, posiadają wiele wzorów. Dobrze sprawdzają się w pokojach, łazience i kuchni, gdyż są wytrzymałe, odporne na wilgoć.
Na dodatek spośród innych materiałów posadzkowych wyróżniają się bogactwem wzorów, kolorów i faktur. Choć wciąż najpopularniejsze są wykładziny imitujące drewno lub płytki ceramiczne, w sklepach znaleźć można wzory bardzo nowoczesne, a wręcz awangardowe – przypominające blachę, trawę lub układankę puzzle.
Układanie wykładziny elastycznej nie jest skomplikowane. Należy jednak pamiętać o tym, że podłoże musi być równe, płaskie, bez pęknięć, suche i czyste. Powierzchnie porowate należy przed przyklejeniem wykładziny odpowiednio zagruntować.
Pod wykładzinę nie stosuje się żadnych podkładów, lecz klei ją bezpośrednio do podłoża. Łączenie pasów wykładziny polega na spasowaniu ich na styk, frezowaniu krawędzi i spawaniu (na zimno lub na gorąco), dzięki czemu powstają hermetyczne spoiny. By linie łączeń były mniej widoczne, powinny przebiegać prostopadle do kierunku padania światła.
Układanie wykładziny w rolce zaczynamy od jej rozwinięcia. By łatwo dopasować ją do powierzchni podłogi i kształtu pomieszczenia, należy pozostawić ją rozwiniętą przez co najmniej 24 godziny. Później przy ścianach arkusze wywijamy na wysokość 3-5 cm, a wykładzinę składamy do połowy długości. Na podłożu równomierną warstwą rozprowadzamy klej i przyklejamy połowę arkusza. Tak samo przyklejamy drugą część wykładziny. Następnie całą powierzchnię wykładziny dokładnie dociskamy do podłoża, by usunąć pęcherzyki powietrza (szmatką, filcem lub gumowym wałkiem). Niepotrzebne już wywinięte na ściany pasy wykładziny odcinamy. Przyda się do tego listwa lub szpachla i ostry nożyk. Cięcie nie musi być idealnie równe – ukryje się je pod listwą.
Układanie wykładziny PVC w panelach
p>Gdy wykładzina jest w płytkach, dla ułatwienia jej montażu możemy podzielić podłogę na równe kwadraty, na których będziemy przyklejać kolejne fragmenty. Łatwo wtedy będzie policzyć, ile płytek trzeba będzie dociąć. Każdą z nich układamy na równej powierzchni, odmierzamy odpowiedni odcinek i (przy listwie) przecinamy panel ostrym nożem. Docięte elementy powinniśmy umieszczać przy ścianach, by nierówne krawędzie były zakryte listwami. Aby wilgoć nie dostała się pod panele, możemy zabezpieczyć je silikonem.
Podłogę układamy zaczynając od ściany najbardziej oddalonej od drzwi. Zdejmujemy papier zabezpieczający klej i kolejne płytki przyklejamy na styk tak, by nie było między nimi szczelin.
Szczególnej uwagi wymagają łączenia arkuszy lub płytek z PVC.
Łatwiejszą i niewymagającą specjalnego sprzętu metodą trwałego ich łączenia jest spawanie na zimno. Aby nie zabrudzić wykładziny, okleja się ją taśmą, i nacina w miejscu łączenia arkuszy. W nacięcie wprowadza się końcówkę tuby z klejem i przesuwając wzdłuż szczeliny nanosi klej. Po około 10 minutach połączenie jest trwałe, można więc usunąć taśmę.
Profesjonaliści stosują częściej spawanie na ciepło. Do tego potrzebny jest bowiem specjalny sprzęt. Za pomocą spawarki termicznej w miejscach połączeń arkuszy wtapia się sznur z PVC (dostępne są w różnych kolorach), a następnie docina go równo z powierzchnią wykładziny.
Utrzymanie wykładziny w czystości nie jest trudne. Sprowadza się do odkurzania i przecierania jej na mokro. Do usuwania trwałych zabrudzeń stosuje się specjalne odplamiacze. Wykładzinę z PVC niezależnie od zabezpieczeń fabrycznych, powinno się co pewien czas dodatkowo odświeżać i konserwować. W wyniku ścierania jej warstwa wierzchnia matowieje, a kolory stają się bledsze, wtedy należy starannie wyczyścić wierzchnią warstwę wykładziny i zastosować specjalny preparat na bazie akrylu. Taką warstwę nakłada się raz lub dwa razy w roku.
Data publikacji: 31.05.2012