Tynk renowacyjny, kiedy go wykorzystać?
Tynki renowacyjne służą do poprawy mocno podniszczonych już tynków, najczęściej tych, które uległy zawilgoceniu czy zasoleniu. Przeprowadza się renowację tynków zarówno na murach wykonanych w starym, jak i w nowym budownictwie, a dotyczyć ona może wszelkich zawilgoconych ścian. Mogą to być np. ściany piwnic, pomieszczeń sauny, pralni czy prysznica.
Spis treści:
Rodzaje
Wyróżniamy różne typy produktów do renowacji tynków, ale także całe systemy tynków renowacyjnych. Systemy takie stanowią zestaw wszystkich potrzebnych do renowacji tynku produktów, pochodzących z tzw. jednej linii, od tego samego producenta. Wówczas istnieje większa szansa na skuteczniejsze działanie, z uwagi na dopasowanie i współdziałanie składników poszczególnych produktów. Przykładowo w skład systemu wchodzi: obrzutka, tynk podkładowy (magazynujący), tynk renowacyjny oraz szpachla wygładzająca i farby do malowania.
Najogólniej tynki renowacyjne możemy podzielić na:
- zewnętrzne i wewnętrzne, zależnie od tego, gdzie są kładzione,
- aplikowane na ścianę od zewnątrz albo także wprowadzane do wnętrza,
- podkładowe i nawierzchniowe, w zależności od tego, w jakiej występują warstwie,
- jednowarstwowe, położone jedynie na tzw. obrzutce renowacyjnej (przy niewielkim zasoleniu),
- kilkuwarstwowe, przy bardziej zniszczonych tynkach – wówczas tynk nawierzchniowy kładzie się na tynku podkładowym, w układzie warstwowym,
- tynki przeznaczone do różnych faktur wykończeniowych muru (drobniejszych, grubszych).
Tynk, który wskutek zawilgocenia czy zasolenia nie spełnia już swoich zadań, powinien zostać zabezpieczony przed dalszym dostępem wilgoci i wody. Tynk renowacyjny ma za zadanie pochłonięcie nagromadzonej już wilgoci i wyparowywanie jej do atmosfery. Ma on jednocześnie magazynować (dzięki skrystalizowanej formie) szkodliwe zasoby wytworzonych soli. Tradycyjne tynki, np. wapienne, cementowe czy gipsowe, potrafią mocno podciągać kapilarnie wilgoć. Tynki renowacyjne działają inaczej – likwidują, osuszają i odcinają dostęp wilgoci, są też znacznie bardziej odporne na sole.
Kolejność działań renowacyjnych
Najpierw niezbędne będzie skucie starego tynku do wysokości około 80 cm powyżej zaobserwowanych śladów zniszczeń i zawilgocenia. Mechanicznie oczyszczamy ścianę z zabrudzeń, wysoleń oraz z ewentualnie występujących skorodowanych elementów cegieł. Skuwamy też spoiny do głębokości ok. 2 cm. Usuwamy odpowiednimi preparatami odkażającymi ewentualne ślady alg, pleśni czy też grzybów.
Następnie wykonuje się izolację poziomą na określonej w projekcie prac wysokości (tzw. przeponę poziomą). Jest to operacja najczęściej dokonywana specjalnym płynem, metodą iniekcji ciśnieniowej lub grawitacyjnej. Po upływie co najmniej około 24 godzin wykonać możemy tzw. obrzutkę z tynku renowacyjnego, zwykle z dodatkiem emulsji kontaktowej. Obrzutka powinna mieć około 5 mm grubości, być nałożona dokładnie i równomiernie.
Dopiero po upływie kolejnej doby można na narzutkę nakładać warstwę tynku podkładowego. Robimy to zwłaszcza w przypadku, gdy ściana była mocno zasolona i po oczyszczeniu stała się bardzo nierówna. Warstwa ta powinna mieć minimum około 10 mm grubości i prowadzić do wyrównania powierzchni ściany. Warstwy tynku podkładowego po narzuceniu nie zagładza się, a jedynie ściąga listwą i pozostawia szorstką – w tym celu specjalnie przeciera się ją np. ostrą miotłą.
Po upływie minimum 2 dni nakłada się (po zwilżeniu podłoża) tynk renowacyjny o grubości od 2 do 3 cm. On także powinien być ściągany listwą, niezacierany, uszorstniony. Można go nakładać bezpośrednio na narzutkę przy ścianach mniej zniszczonych (o niskim lub średnim stanie zasolenia).
Dopiero po upływie tygodnia od nałożenia tynku regeneracyjnego, można go wygładzić, używając specjalnej szpachlówki renowacyjnej. Po kolejnych 3 dniach (do 3 tygodni) możemy już pokrywać ścianę wybranym tynkiem paroprzepuszczalnym, cienkimi tynkami mineralnymi silikatowymi lub silikonowymi i pomalować stosownymi farbami.
O czym wato pamiętać?
Nie można traktować tynków regeneracyjnych jako zamiennika izolacji wodochronnej. Nie służą one do uszczelniania i hydroizolacji pionowej czy poziomej i nie są w stanie ich zastąpić. Służą jedynie naprawie zniszczonych powierzchni dotychczasowych tynków. O czym jeszcze warto pamiętać?
- zastosowanie regeneracji powinno być poprzedzone dokładnymi badaniami przyczyn i wielkości zawilgocenia, oznaczeniem stopnia obciążenia solami i określeniem stanu podłoża pod tynkiem,
- istotny będzie sposób i czas mieszania zalecanych składników produktów używanych przy regeneracji tynków,
- ważne, by przestrzegać wszelkich zaleceń producenta, szczególnie dotyczących okresów wysychania, sposobu zacierania czy wykańczania powierzchni. Przykładowo, na 1 mm grubości położonej warstwy, przypada zwykle 1 dzień na jej wyschnięcie.
Data aktualizacji: 22.08.2024
