Rodzaje ogrzewania miejscowego
Miejscowe ogrzewanie zwykle służy ono ogrzewaniu tylko jednego pokoju, a ciepło przenoszone jest za pośrednictwem krążącego powietrza (konwekcji) albo poprzez promieniowanie. Spotykamy różne typy ogrzewania miejscowego różniące się między sobą techniką grzania, zużywanym materiałem opałowym, wyglądem, czy materiałem, z jakiego zostały wykonane – co warto o nich wiedzieć?
Piece kaflowe
Urządzenia zwane piecami kaflowymi mają zewnętrzną powierzchnię pokrytą kaflami, a wewnątrz mieści się palenisko, a spaliny uchodzą do przewodu kominowego. To na nim spalane są paliwa stałe, typu węgiel, brykiet z węgla brunatnego, drzewo czy torf. Przy tych ostatnich typach paliwa (mniej energetycznych) często należy stworzyć większe paleniska. Po kilku godzinach od rozpalenia temperatura kafli osiąga swą maksymalną wysokość, która zwykle wynosi około 80 stopni C. Do rusztu pieca kaflowego powinno być doprowadzane tzw. powietrze wtórne, tak aby możliwe było całkowite spalenie uchodzących z paleniska gazów.
Piece żelazne
Piece żelazne, zwane także kozami, są mniejsze, nie mają powłoki kaflowej, ale cechuje je wydajność podobna do kaflowych. Różnica jest też taka, że te nie akumulują one ciepła, a wkrótce po wygaśnięciu, pomieszczenie szybko się wychładza. Piece żelazne posiadają dość duże zasobniki na opał, przez co wymagają dość rzadkiej bezpośredniej obsługi.
Ich temperatura zewnętrzna bywa bardzo wysoka, dlatego nie są one zalecane do pomieszczeń mieszkalnych czy mocno zapylonych (powodują przypiekanie pyłów)
Piece żelazne dzielimy na piece:
- komorowe, gdzie komora zajmuje całe wnętrze pieca i stanowi jednocześnie zasobnik paliwa. Spaliny przechodzą przez całą warstwę paliwa, powodując żarzenie się całej zawartości komory
- ze spalaniem dolnym, nazywane też piecami amerykańskimi. Nad płaskim rusztem zawieszony jest w nich ruszt koszowy, a także szyb zasypowy.
Kominki
Szczególny rodzaj miejscowego ogrzewania stanowią samodzielne kominki, niestanowiące części innych instalacji. Poza okresowym dogrzewaniem pełnią one także funkcję dekoracyjną.
Tradycyjny opał do kominka to drewno lub brykiet. Ostatnio jednak zaczęto zastępować je biopaliwami (w formie płynnej lub żelowej), głównie stosując bioetanol. O ile tradycyjne kominki wymagają połączenia z kominem dla odprowadzania spalin, o tyle w kominkach na biopaliwo nie jest to konieczne. Biomasa nie emituje żadnych szkodliwych dla zdrowia substancji, nie wytwarza też popiołu. W czasie spalania wydziela się z niej jedynie para wodna i bardzo niewielkie ilości dwutlenku węgla. Emitowane ilości CO2 porównywalne są z zawartością tego gazu w wydychanym przez człowieka powietrzu.
Kominki na biomasę (tzw. biokominki) można ustawiać w dowolnym miejscu, bez potrzeby podłączania do przewodów kominowych. Mogą być umieszczane nawet na środku pokoju i stanowić jego oryginalną dekorację. Bywają biokominki wykonane z bardzo różnorodnych surowców, ale zawsze ognioodpornych i bezpiecznych. Palenisko jest zwykle osłonięte np. grubymi, hartowanymi szybami.
Gazowe ogrzewanie miejscowe
Gaz jest wygodnym i dość czystym paliwem. Nie ma przy nim potrzeby magazynowania i transportowania surowca, jak ma to miejsce przy paliwach stałych. Gaz umożliwia dobrą regulację i automatyzację oraz daje wysoką sprawność spalania. Spaliny odprowadzane są rurami na zewnątrz, a potrzebne do spalania powietrze czerpane jest z pomieszczenia. Gaz jest jednak znacznie droższy od paliw stałych.
Rodzajami miejscowego ogrzewania gazowego są:
- gazowe grzejniki konwekcyjne, przypominające typowe kaloryfery. Na dole, we wspólnej części żeber, umiejscowiona jest komora spalania, a u góry – kanał wylotowy dla spalin. Takie grzejniki umieszcza się zwykle w pobliżu ścian zewnętrznych, ze względu na konieczność odprowadzanie spalin,
- nagrzewnice gazowe, które są doraźnie stosowane do ogrzania powietrza w rzadko ogrzewanych miejscach. Do zamontowania nagrzewnicy potrzebne jest podłączenie do przewodu gazowego oraz elektrycznego np. poprzez otwór w ścianie,
- płyty ceramiczne nagrzewane są gazem aż do około 800 czy 900 stopni. Gaz wraz z powietrzem doprowadzany jest do obudowy, z tyłu płyty. Następnie spala się bezpłomiennie na przedniej stronie płyty. Występuje żarzenie się i silne promieniowanie ciepła. Trzeba pamiętać o zachowaniu bezpiecznej odległości od nagrzanej płyty.
Ogrzewanie elektryczne
Przy elektryczności, aby wytworzyć ciepło, nie jest konieczne spalanie, dlatego nie ma potrzeby tworzenia kanałów spalinowych. Istnieje wiele różnych typów i kształtów grzejników elektrycznych. Są one wygodne, mobilne, chociaż niestety w eksploatacji są raczej mało ekonomiczne.
Tańszą alternatywą jest ogrzewanie na podczerwień, które również zasilane jest energią elektryczną. Jednak ta energia nie nagrzewa powietrza, ale wytwarza promienie podczerwone, które ogrzewają powierzchnie w pomieszczeniu. Do ogrzewania na podczerwień potrzebne są specjalne, nowoczesne panele. Mogą one być umiejscawiane na suficie, ścianach czy jako maty podłogowe. Ciepło w tym systemie rozprowadzane jest bardzo równomiernie w całym pomieszczeniu.