Podstawowe techniki napawania
Napawanie to metoda spawalnicza, której głównym celem jest najczęściej regeneracja (uzupełnienie ubytków) części metalowych i/lub ich uszlachetnienie. W procesie tym na nadtopioną powierzchnię metalu nanosimy warstwę spoiny, w efekcie powstaje trwała napoina. Jakie wyróżniamy techniki napawania? O tym przeczytamy w artykule.
Napawanie elektrodą otuloną
Metoda opatentowana na początku XX wieku przez Oskara Kjellberga może być stosowana zarówno do spawania, jak i napawania. Niskie koszty oraz duża różnorodność elektrod przeważyły o dużej popularności tej metody. Ręczne napawanie elektrodą otuloną jest stosowane do drobnych prac i regeneracji. Zakres grubości powłok w jednym przejściu wynosi od 1 do 5 mm, a udział materiału podłoża w spoinie może osiągać od 10 do nawet 40%.
Napawanie gazowe
Ta metoda polega na uprzednim nadtopieniu powierzchni napawanej za pomocą płomienia gazowego. Najczęściej gazem użytym do tego celu jest acetylen o temperaturze, dający płomień ok. 3100ºC. Napawanie gazowe daje bardzo gładkie i równe napoiny, choć o niewielkiej grubości (do 3,5 mm). Dzięki niskiemu udziałowi materiału podłoża w spoinie, można już za pierwszym przejściem uzyskać twarde i wytrzymałe powłoki. Trudnością przy takim napawaniu jest zazwyczaj uzyskanie odpowiedniej regulacji płomienia.
Napawanie łukowe GTA
Napawanie z wykorzystaniem elektrody nietopliwej polega na wprowadzeniu materiału dodatkowego w obszar łuku elektrycznego jarzącego się między elektrodą wolframową a napawanym przedmiotem w osłonie gazów obojętnych (hel, argon i ich mieszanki). Dzięki osłonie napoina osiąga wysoką jakość. Do głównych wad tej metody należy niewielka wydajność przy pracy wykonywanej ręcznie, a co za tym idzie wysokie koszty procesu. Napawanie łukowe GTA stosuje się głównie w celach naprawczych: części maszyn oraz nieudanych odlewów.
Napawanie łukowe GMA
Metoda GMA napawania łukowe często występuje w formie zmechanizowanej, a nawet automatycznej, co skutkuje dużą wydajnością (nawet 10 kg/h) przy wysokiej jakości napoin. Napawanie łukowe GMA polega na stapianiu materiału elektrody w jarzącym się łuku w osłonie gazu obojętnego lub aktywnego (przy napawaniu stali).
Napawanie ŁK
Równie wysokiej jakości napoiny możemy uzyskać przy napawaniu łukiem krytym – w metodzie bardzo podobnej do napawania łukowego GMA. Proces napawania dokonuje się w jarzącym się łuku elektrycznym, przykrytym warstwą topnika. Dzięki ochronie topnika straty cieplne są prawie trzykrotnie mniejsze niż przy napawaniu łukowym GMA, co znacznie zwiększa wydajność całego procesu.
Napawanie elektrożużlowe
Metoda ta sięga lat 50. XX wieku i wywodzi się z napawania łukiem krytym. Różnica polega na tym, że po stopieniu pewnej ilości materiału napawanego, materiału dodatkowego i topnika, dalsza część odbywa się bez obecności łuku elektrycznego, a jedynie na wskutek oporowego grzania ciekłej warstwy topnika. Warto dodać, że zużycie topnika jest mniejsze niż w napawaniu łukowym i nie przekracza kilku procent masy stopionego materiału dodatkowego.
| Czy wiesz, że…? Napawanie elektrożużlowe należy do najbardziej wydajnych technologii napawania. Dzięki wielkoelektrodowemu napawaniu możliwe jest uzyskanie stapiania na poziomie 2000 kg/h. |
Napawanie plazmowe
Ta metoda należy do jednych z najnowocześniejszych technologii napawania. Łuk plazmowy uzyskuje się przy temperaturze 18 000-24 000ºC. W nim umieszcza się napawany materiał – zazwyczaj w postaci proszku, rzadziej – drutu czy zawiesiny. W łuku plazmowym materiał ulega stopieniu i jest nakładany na podłoże. Tę metodę najczęściej stosuje się do napawania silników spalinowych, narzędzi skrawających, czopów walców hutniczych czy gniazd krawędzi tnących narzędzi do prac ziemnych.
Data publikacji: 05.01.2018