Obudowa stelaża podtynkowego do WC - krok po kroku
Remontując naszą łazienkę coraz częściej wybieramy stelaże podtynkowe. Zanim zdecydujemy się na to rozwiązanie, warto wiedzieć jak wykonać jego zabudowę, tak by w przyszłości nie było z nią żadnego problemu.
Spis treści:
Rodzaje stelaży podtynkowych
Stelaże podtynkowe dzielą się na dwa rodzaje w zależności od ściany, na jakiej się je montuje. Stelaże do zabudowy ciężkiej są wykonane z cieńszych profili, gdyż obciążenia jakie muszą znosić są przenoszone na wykonaną z cegieł ścianę (stąd nazwa – do zabudowy ciężkiej), do której są przymocowane. Jeśli stelaż podtynkowy będzie zamocowany na ścianie z profili i płyt gipsowo-kartonowych, trzeba zastosować stelaż do zabudowy lekkiej. Jest on zbudowany z masywnych profili, które całe obciążenie przekażą na posadzkę. Jeśli stelaż podtynkowy będzie zamocowany na ścianie z profili metalowych (typu U bądź C) i płyt gipsowo-kartonowych, trzeba zastosować stelaż do zabudowy lekkiej.
Zobacz też: Zabudowa stelaża podtynkowego - lekka czy ciężka? Sprawdź, jaką wybrać!
Zanim przystąpisz do zabudowy
Przed wykonaniem zabudowy najlepiej sprawdzić poprawność montażu wszystkich instalacji. W przypadku instalacji kanalizacyjnej najlepiej przed zabudową sprawdzić czy rury kanalizacyjne są odpowiednio ułożone i szczelne. W tym celu najlepiej zamontować miskę na stelażu i, spuszczając wodę, sprawdzić czy nie występuje tam wyciek. Instalacja wodna także musi być sprawdzona pod kątem szczelności.
Jak wykonać zabudowę z płyt gipsowo-kartonowych?
-
Przed przystąpieniem do zabudowy należy odpowiednio wymierzyć wszystkie jej elementy. Szczegółowo określamy jej szerokość po to, aby wykładając ją później płytkami nie trzeba było ich przycinać. W tym celu wyliczamy całkowitą długość płytek, doliczamy do wymiaru rozmiar fug oraz wykończenie naroży.
-
Po przycięciu odpowiedniej długości profili metalowych montujemy je w odpowiednich miejscach za pomocą kołków szybkiego montażu. Między profil podłogowy a posadzkę najlepiej zamontować specjalną taśmę z pianki poliuretanowej, która wytłumi wszelkie hałasy płynące z elementów metalowych.
-
Na obudowę najlepiej wykorzystać płyty gipsowo-kartonowe zielone (odporne na wilgoć) w dwóch warstwach, bądź ułożyć jedną płytę G-K na podbudowie 12 mm płyty OSB.
-
Aby wyciąć otwory, powinniśmy najpierw odrysować je od specjalnego wzornika, który jest dostarczany wraz ze stelażem (zwykle w postaci nadruku na odpowiedniej wielkości papierowej karcie). Po odrysowaniu i wycięciu odpowiednich otworów na płycie należy zamocować ją do stelaża. Podczas montażu należy używać wkrętów przeznaczonych do blach – mają one drobny gwint, dzięki czemu bardzo dobrze trzymają się blaszanej powierzchni.
-
Po ułożeniu płytek i ich zafugowaniu można przystąpić do montażu muszli. Dodane do zestawu szpilki, na których montuje się miskę, są zazwyczaj zbyt długie, dlatego warto je przyciąć. Należy pamiętać, aby nie robić tego tuż przy muszli, gdyż drobinki przy cięciu mają wysoką temperaturę i mogą wtopić się w wierzchnią warstwę szkliwa.
-
Po sprawdzeniu szczelności połączenia muszli można dokręcić ją śrubami i wypoziomować.
-
Ostatnim etapem jest zamontowanie deski i przycisku oraz zasilikonowanie połączenia między muszlą i kafelkami.
Istnieje także możliwość obudowania stelażu bloczkami z betonu komórkowego – jest to bardziej czasochłonne, ale ściana wykonana w tej technologii jest mocniejsza niż w przypadku suchej zabudowy. Wykonuje się ją zgodnie ze sztuką murarską dopasowując jej kształt oraz otwory do stelaża podtynkowego. Po wymurowaniu najlepiej pokryć ją specjalną folią w płynie, która zabezpieczy bloczki przed wilgocią. Po ułożeniu na jej powierzchni płytek postępujemy dokładnie tak, jak w przypadku suchej zabudowy.
Data publikacji: 22.09.2014
Data aktualizacji: 04.09.2024
