Najlepsze rośliny zadarniające

Kiedy warto je posadzić?

Bywają takie miejsca w ogrodzie lub na działce, w których trudno nawet wyhodować trawę. Połacie suche, piaszczyste, wypalane ostrym słońcem albo też położone w miejscach o ciągłym zacienieniu nie sprzyjają uprawom. Na takich obszarach, a także na dość stromych zboczach, skarpach i między krzewami – wszędzie tam, gdzie koszenie trawy byłoby trudne – warto zasadzić rośliny zadarniające. Nadają się one też do zagospodarowania przestrzeni między wybrukowanymi pasami podjazdu, płytami chodnikowymi na ścieżkach i przejściach czy w piwniczkach ziemnych.

Wśród roślin zadarniających (okrywowych) mamy gatunki o bardzo różnym wyglądzie, rozmiarach, odcieniach, specyfice i mocno zróżnicowanych potrzebach. Z tych też powodów dobieramy rodzaj roślin zadarniających odpowiedni do specyfiki naszego terenu.

Rodzaje i właściwości roślin zadarniających

Niektóre rośliny zadarniające szczególnie dobrze znoszą nawet najostrzejsze słońce, inne wolą cień i chłód. Warto zapoznać się z wymaganiami, żeby jak najlepiej dobrać roślinę do środowiska, w którym chcemy ją zasadzić.

Do hodowli w warunkach słonecznych szczególnie polecane są takie rośliny, jak:

- czyściec wełnisty,

- macierzanki,

- pięciornik rozłogowy,

- irga Dammera,

- mikrobiota syberyjska,

- płożące odmiany jałowców,

- rogownica kutnerowata,

- trzmielina Fortuna.

Natomiast w cieniu dobrze radzą sobie:

- bluszcz pospolity,

- barwinek pospolity,

- bluszczyk kurdybanek,

- bodziszek korzeniasty,

- gajowiec żółty,

- podagrycznik pospolity,

- konwalia majowa,

- runianka japońska,

- pragnia syberyjska.

Uprawa roślin zadarniających

Rośliny zadarniające rozmnażać możemy z nasion, ale łatwiej i szybciej wyrosną nam z pędów. Rosnące już egzemplarze, o ile są dobrze rozrośnięte, możemy nieco przerzedzić i rozmnożyć. Najczęściej pędy roślin zadarniających same się ukorzeniają (barwinek, bluszcze, macierzanki, kurdybanek i wiele innych) albo tworzą rozłogi, na końcu których powstają nowe rośliny (np. dąbrówka rozłogowa, runianka japońska), które wystarczy tylko oderwać i zasadzić w nowym miejscu.

Nasiona roślin zadarniających wysadzamy w rozsadniku w maju i czerwcu, a we wrześniu uzyskaną rozsadę umieszczamy w wybranej lokalizacji. Przed posadzeniem takich roślin warto ziemię przekopać, bardzo dokładnie usunąć wszelkie korzenie i rozłogi chwastów. Można też dodać nawozu organicznego (kompost, niekwaśny torf) i wymieszać z ziemią.

Najlepiej sadzić rośliny grupami, co najmniej po kilkanaście sztuk danego gatunku. Jeśli chcemy mieć po 1-2 latach gęsty dywan roślinny, powinniśmy sadzonki umieszczać blisko siebie, czyli po kilkanaście sztuk na 1 m².

Najpopularniejsze gatunki

Spośród bardzo wielu gatunków roślin zadarniających największą popularnością z uwagi na łatwość uprawy i ładny wygląd zdobyły:

- bluszczyki, a wśród nich naturalnie u nas występujący bluszczyk kurdybanek czy bluszcz pospolity. Cenione są zwłaszcza za to, że rosną w miejscach częściowo zacienionych. Posiadają długie, około 1-metrowe pędy płożące się po ziemi i bardzo łatwo ukorzeniające się. Ich głównym atutem są ładne, gęste, karbowane liście,

- rozchodniki tworzące bardzo atrakcyjną, gęstą darń złożoną z pędów porośniętych niedużymi, ale grubymi i pękatymi listkami. Doskonale prezentują się w ogrodach skalnych oraz przy obsadzaniu murków i innych dekoracyjnych elementów. W sklepach ogrodniczych dostępne są poszczególne gatunki rozchodników, a także specjalne ich mieszanki,

- macierzanka piaskowa – tworzy bardzo gęstą darń, jej pędy mają około 30 cm. Może się ona płożyć po ziemi, a także wznosić. Latem na końcach pędów pojawiają się różowe kwiaty, zwabiające pszczoły i inne owady. Szybko i dobrze rośnie w miejscach słonecznych,

- dąbrówka, która dzięki swym licznym rozłogom bardzo gęsto obrasta teren i tworzy darń o wysokości do 35 cm. Niektóre jej odmiany mają liście o barwie czerwono-purpurowej, co dodaje jej szczególnej atrakcyjności. Najpopularniejsze odmiany to dąbrówka rozłogowa oraz żółtokwiatowa,

- konwalia majowa, mniej typowa wśród roślin zadarniających, ale po kilku latach uprawy na tym samym stanowisku tworzy bardzo gęsty kobierzec ze swych liści. Szybko się rozmnaża, a wiosną spomiędzy nich wyrastają piękne, dzwonkowate, białe kwiaty.