Najczęstsze błędy podczas montażu okien

Spis treści:

• Niedopasowanie rozmiarów okna i ościeża
• Okna zbyt luźno osadzone w ościeżu
• Prawidłowo zamontowane okna
• Niewłaściwe osadzenie okna w murze (nadmierne wysunięcie lub niedopasowanie do grubości ścian)
• Nierówne lub nieoczyszczone podłoże
• Montaż okien bez listew progowych
• Niewłaściwe mocowanie okna
• Wadliwe uszczelnienie połączenia okno – mur
• Niestosowanie izolacji paroszczelnej od wewnątrz i paroprzepuszczalnej od zewnątrz

Niedopasowanie rozmiarów okna i ościeża 

Montaż okna w zbyt ciasnym otworze, „na styk”, powoduje późniejsze odkształcanie się ram w wyniku naprężeń powstających przy zmianach temperatury. Przez to zostaje mało miejsca na zaaplikowanie wystarczającej ilości pianki montażowej, stąd nieszczelności w czasie eksploatacji.

Okna zbyt luźno osadzone w ościeżu

Wymagają użycia dużej ilość pianki, a jej silne własności rozprężające mogą wypychać ramę okna. Wówczas mocowanie staje się mało stabilne, ulega rozszczelnieniom, szczególnie pod wpływem wiatrów.

Prawidłowo zamontowane okna

Powinny być węższe od otworu muru o około 2-3 cm, a na wysokość powinny być od otworu niższe o 4,5-5,5 cm. Odległości te mierzymy w licu nieotynkowanego muru. Zbyt szeroką szczelinę wokół okna zmniejszamy przez wypełnienie jej bloczkami z betonu komórkowego lub cegłami. Możemy też użyć specjalnej listwy poszerzającej ramę. Sprawdzamy wymiary każdego boku w kilku miejscach, przy krawędzi wewnętrznej i zewnętrznej. Mierzymy także przekątne otworu i sprawdzamy, czy kąty są proste.

Niewłaściwe osadzenie okna w murze (nadmierne wysunięcie lub niedopasowanie do grubości ścian)

To naraża jego okolice na wychłodzenie. Wadliwy montaż powoduje, że na styku z murem powstają mostki termiczne, w które wnika woda i zimne podmuchy. Ościeża pozostają zimne, wilgotne, często rozwija się w nich pleśń. W ścianie jednowarstwowej okno powinno być usytuowane w środku muru, w ścianie dwuwarstwowej – na skraju muru w bezpośrednim sąsiedztwie izolacji termicznej lub wsunięte w jej grubość. W ścianie trójwarstwowej umieszczamy okno w płaszczyźnie izolacji termicznej.

Przeczytaj także: Okucia jako zabezpieczenie antywłamaniowe okna

Nierówne lub nieoczyszczone podłoże 

Przed montażem okna, otwór ościeża powinien być wyrównany, oczyszczony z pyłów, gruzu, pozostałości po starych oknach. Ewentualne większe ubytki należy uzupełnić zaprawą, pokryć podkładem gruntującym, a mniejsze – pokryć pianką montażową. Wszelkie nierówności i zapylenia pogarszają przyczepność materiałów izolacyjnych, a przez złe przywieranie powstają potem nieszczelności.

Uwaga: Przed nałożeniem pianki powierzchnię otworu warto zwilżyć wodą, gdyż zwiększy to jej przyczepność do muru. Piankę nakładamy tylko wówczas, gdy temperatura na zewnątrz jest dodatnia.

Montaż okien bez listew progowych 

Montaż okien bez listew progowych (zwanych także listwami podokiennymi lub parapetowymi). Montaż okna bezpośrednio w podłożu pozostawia szczeliny wokół okna, przez które przedostaje się woda, tworząc zawilgocenia i zacieki na ścianach. Brak listew uniemożliwia prawidłowe wykonanie zewnętrznych obróbek blacharskich oraz właściwe zamontowanie parapetów. Listwy progowe zwiększają trwałość oraz szczelność połączeń parapetów wewnętrznych i zewnętrznych z oknem. Samo zaś okno zyskuje dzięki listwom solidne podparcie mechaniczne.

Niewłaściwe mocowanie okna 

Okno do ściany przytwierdzamy za pomocą kotew (paski blachy przykręcane 2 śrubami) lub dybli (duże śruby przechodzące bezpośrednio przez ościeżnicę). Zastosowanie zbyt małej liczby kotew lub dybli osłabi odporność konstrukcji i może spowodować odkształcenia pod wpływem naporu wiatrów, gwałtownego otwierania lub zjawiska rozszerzalności cieplnej. Rama może ulegać deformacji, a tynk wokół pękać. Mogą się także pojawić przedmuchy i zawilgocenia.

Nie powinno się także używać zbyt dużej ilości łączników, bo mocowanie stanie się zbyt sztywne i może ograniczyć swobodę ruchów konstrukcji okna.

Błędem jest także osadzenie okna bez klocków podporowych lub też bez właściwego ich umieszczenia. Zwykle ościeżnicę stabilizuje się wstępnie za pomocą klinów dystansowych umieszczanych blisko narożników, dla poprawnego ustawienia okna w pionie i poziomie. Po pomiarach i wyregulowaniu ustawienia ościeżnicy mocuje się ją trwale w murze dyblami lub kotwami. Kotwy nie mogą być za mocno wygięte, wkręty nie powinny być mocowane niestabilnie, a także być luźne. 

Bardzo istotny jest także rozstaw kotew lub dybli mocujących ościeżnicę do ościeży. Przyjmuje się, że prawidłowy rozstaw łączników powinien wynosić:

- w oknach plastikowych maksimum 70 cm,

- w oknach drewnianych – do 80 cm.

Przy czym odległość łączników od naroży i osi słupka okiennego powinna wynosić około 15 cm w najpopularniejszych niewielkich oknach (1490 × 1690 mm) i około 25 cm w kolorowych oknach plastikowych.

Sprawdź też: Jak i czym uszczelnić okno? Instrukcja krok po kroku

Wadliwe uszczelnienie połączenia okno – mur

Polegać ono może na zbyt małej ilości pianki uszczelniającej wstrzykniętej w szczelinę wokół okna albo też zbyt dużej, powodującej deformacje profilu okiennego. Wady może powodować zbyt wczesne rozpoczynanie obróbki przed całkowitym wyschnięciem pianki montażowej. Taki pośpiech zmniejszy objętość warstwy izolacyjnej, przez co pogorszy uszczelnienie. Powinno się zachować odpowiednią kolejność i dokładność w wykonywaniu poszczególnych etapów robót.

Niestosowanie izolacji paroszczelnej od wewnątrz i paroprzepuszczalnej od zewnątrz

 Żeby materiał izolacyjny nie pogarszał z czasem swych właściwości, trzeba osłonić go od strony wnętrza izolacją paroszczelną, a od zewnątrz – paroprzepuszczalną. Najlepiej będzie zastosować tu odpowiednie folie i taśmy. Inaczej bowiem nastąpi zawilgocenie muru wokół okna, co sprzyja powstawaniu pleśni i grzybów na ścianach.

Data aktualizacji: 08.08.2024