Mocowania chemiczne – co warto wiedzieć?

Mocowania chemiczne a mechaniczne

Mocowania mechaniczne wykonuje się przy użyciu kołków, wkrętów, kotew lub innych łączników, które rozpierając materiał, tworzą w nim klin. Pojawiają się wówczas nieodzowne naprężenia, mogące (po jakimś czasie) prowadzić do rozerwania połączenia. Łączenia mechaniczne należy wykonywać zawsze z dużym marginesem, licząc na oddziaływanie znacznych sił. Mocowanie chemiczne nie tworzy takich naprężeń.

Zalety mocowań chemicznych

1. Przy łączeniu chemicznym nie używa się sił rozporu, lecz sił adhezji, czyli powierzchniowego łączenia ze sobą dwóch substancji. Są to łączenia służące do solidnych mocowań, z powodzeniem zastępują kołki, wkręty czy dyble.

2. Istotną zaletą mocowań chemicznych jest ich szczelność. Świetnie nadają się do łączeń wykonywanych na zewnątrz, np. mocowania barierek balkonowych, elementów tarasów, schodów, basenów.

3. Mocowania chemiczne sprawdzają się nie tylko przy tworzeniu nowych obiektów, ale także przy remontach starych zużytych już ścian, murów czy innych osłabionych powierzchni.

4. Łączenia chemiczne pozwalają niwelować lub naprawiać błędy wykonawcze. Można zastosować je np. tam, gdzie zerwane zostały kotwy mechaniczne lub wyrwaniu lub ukruszeniu uległy elementy dotychczasowego materiału.

5. Mocowania chemiczne służą do wzmocnienia lub też do dobudowania kolejnych elementów konstrukcji, np. poprzez odpowiednie wklejenie nowych prętów zbrojeniowych.

6. Łączenia chemiczne można stosować do mocowań nie tylko w podłożach pełnych (np. betonie), ale także w cegłach dziurawkach, pustakach lub betonie komórkowym.

7. Kotwy chemiczne mogą być stosowane w bezpośredniej bliskości krawędzi podłoża, nie powodując tendencji do ich odrywania się i niszczenia.

8. Chemiczne mocowania można umieszczać bardzo gęsto w niewielkiej odległości od siebie.

9. Kotwy chemiczne są łatwe w użyciu, możliwe jest ich samodzielne stosowanie – wystarczy kierować się wskazówkami zamieszczonymi przez producenta.

10. Mocowania chemiczne posiadają dużą nośność, równą nośności samego podłoża.

Powstawanie mocowań chemicznych

Mocowanie chemiczne następuje dzięki połączeniu masy żywicznej (typowej lub specjalnej ,np. hybrydowej) i elementu stalowego. Ten metalowy element może mieć różne formy, wielkość czy kształt – może nim być np. pręt gwintowany, żebrowany, hak, wkręt lub śruba. Jedynym wymogiem jest to, że dla zwiększenia skuteczności mocowania nie powinien posiadać gładkiej powierzchni. Odpowiednia żywica stanowi spoiwo między podłożem a wprowadzanym trzpieniem metalowym. Tworzą się wówczas jednocześnie dwa typy połączeń: jedno to tzw. wiązanie adhezyjne (klejowe), gdzie żywica przytwierdza się do podłoża, a drugie – wiązanie kształtowe (żywicy z metalowym trzpieniem). Po wyschnięciu żywica staje się bardzo twarda (twardsza niż cegła, beton, bloczki cementowo-wapienne), dzięki czemu doskonale utrzymuje mocowanie.

Uwaga: bardzo istotne jest dokładne oczyszczenie otworu służącego przeprowadzeniu mocowania chemicznego. Otwór należy kilkakrotnie przedmuchać, a do jego czyszczenia można użyć drucianej szczotki na wiertarce lub pistoletu pneumatycznego. Wnętrze otworu nie powinno zawierać żadnych zanieczyszczeń, ponieważ może osłabić to siłę mocowania.

Łączniki chemiczne zwykle kupujemy w tubach, z których żywicę wstrzykujemy dozownikiem do otworu. Bywają także żywice umieszczane w kapsułkach, które są wbijane lub wkręcane do otworów. Niektóre kleje żywiczne wymagają łączenia kilku składników – powinniśmy zrobić to tuż przed użyciem i dokładne je wymieszać. Kotwy chemiczne, przez konieczność wstrzyknięcia żywicy (stanowiącej spoiwo), nazywane bywają też wklejeniami lub łącznikami iniekcyjnymi.

Jeśli podłoże, do którego mocujemy chemicznie jest słabe, zużyte lub z pustymi przestrzeniami, warto użyć specjalnych tulei siatkowych. Pozwoli to zmniejszyć zużycie żywicy (zaprawy wiążącej) oraz utrzymać ją wokół trzpienia do czasu związania.

Przy mocowaniach do ścian z betonu i gazobetonu zalecane jest zastosowanie zaprawy z hybrydową żywicą winylo-estrową. Przy murach pomocny jest dodatek nieco tańszych żywic poliestrowych. Domieszki pozwalają na zwiększenie parametrów obciążeniowych i wytrzymałościowych łączeń. W żywicach hybrydowych znajdują się także dodatki cementu, który uodparnia spoiwo na działanie wilgoci, wysokich temperatur czy chemikaliów. Likwiduje także niekorzystny wpływ zanieczyszczeń pozostałych w otworze.