Jak wybrać zaprawę klejącą do płytek?

Ważne informacje o produkcie

Do tych zaliczyć należy przede wszystkim oznaczenia zgodne z normą europejską PN-EN 12004:2002. Według tej normy każdy z producentów kleju umieszcza na opakowaniu oznaczenia dotyczące typu oraz klasy danego produktu. Na rynku mamy do czynienia z trzema typami klejów, które są określane poszczególnymi symbolami literowymi: cementowe (C), dyspersyjne (D) oraz reaktywne, czyli kleje na bazie żywic reakcyjnych (R). Klasy są natomiast dwie – świadczą one o przyczepności zaprawy i oznacza się je symbolami cyfrowymi. Według tego podziału 1 oznacza kleje normalnie wiążące, a 2 produkty o podwyższonej przyczepności. Na opakowaniu możemy znaleźć też dodatkowe określenia literowe, które świadczą o tym, że klej ma wydłużony czas otwarty (E), jest szybkowiążący (F) lub charakteryzuje się obniżonym spływem (T). Jeśli produkt spełnia dodatkowe normy na odkształcanie, posiada zaś symbol S1.

Klej a rodzaj płytek

Wybór odpowiedniego kleju zależy głównie od rodzaju płytek, jakie zamierzamy za jego pomocą zamocować. W takiej sytuacji rozróżnić należy gres, płytki szklane i mozaikę, płytki wielkoformatowe ze spieków kwarcowych oraz kamień naturalny. W przypadku płytek gresowych, które są najczęściej stosowanym materiałem, powinniśmy decydować się na wybór elastycznej zaprawy klejącej o podwyższonej przyczepności. Podobnie jest w przypadku płytek szklanych i mozaiki, czyli materiałów nienasiąkliwych o gładkiej powierzchni, które najtrudniej jest przymocować do powierzchni. Warto tutaj zwrócić uwagę nie tylko na podwyższoną przyczepność, ale również na kolor. W tej sytuacji zaprawa klejąca powinna być biała, aby nie przebijać i nie zaciemniać przezroczystego wykończenia. Wykorzystując płytki wielkoformatowe ze spieków kwarcowych, które posiadają podobne właściwości do gresu, należy stosować zaprawy o wysokiej przyczepności, zdolności tworzenia trwałych zespoleń z włóknem szklanym oraz budowania wiązań cementowych bez dostępu powietrza. Wówczas niezbędne będzie użycie kleju o klasie C2 S1 lub C2 S2 w przypadku większych formatów. Jeśli natomiast zamierzamy wykończyć powierzchnię za pomocą kamienia, to rodzaj zaprawy będzie zależny od stopnia jego wrażliwości. Do stopnia I można stosować zwykłe kleje, do stopnia II należy wykorzystywać kleje szybkowiążące klasy C2F, a do stopnia III zaprawy reaktywne klasy R2.

Klej a rodzaj podłoża

Przy wyborze właściwej zaprawy klejącej nie bez znaczenia jest też rodzaj podłoża, na jakim mocujemy płytki. Tutaj rozróżnić należy ściany murowane, płyty gipsowo-kartonowe, płyty OSB, lamperię, hydroizolację oraz podłogi z systemem ogrzewania. Ściany murowane są najmniej wymagające pod względem wyboru odpowiedniego kleju, dlatego też możemy na nich stosować podstawowe kleje klasy C1T lub C1TE. Do wykańczania ścian z płyt g-k zaprawy powinny być zaś bardziej elastyczne i przyczepne i należy w takiej sytuacji stawiać na produkty klasy C1 i C2. Podobnie jest w przypadku powierzchni z ogrzewaniem podłogowym, które znacznie bardziej narażone są na odkształcenia i stąd też warto na nich stosować kleje C1 S1 i C2 S2. Jeśli mamy do czynienia z płytami OSB lub lamperią, najbardziej istotna jest zwiększona przyczepność – tutaj najlepiej sprawdzają się kleje klasy C2 lub D2. W przypadku masy hydroizolacyjnej, z którą spotykamy się najczęściej w pomieszczeniach łazienkowych, mamy zaś do czynienia z dość dużą rozbieżnością. W tym wypadku uwagę należy zwrócić przede wszystkim na wytyczne producenta hydroizolacji, który najczęściej wskazuje, jakie zaprawy klejące są dopuszczalne do użycia z danym wyrobem.

 

Data publikacji: 23.01.2015