Przypadkowe upuszczenie twardego przedmiotu na emaliowaną powierzchnię, na przykład słuchawki prysznicowej, może skończyć się ukruszeniem i oderwaniem się części emaliowanej powierzchni. Brak odporności na urazy mechaniczne jest jej największą wadą, z pozostałymi, na przykład śladami osadu kamiennego w miejscu kapania wody, z dużą dozą systematycznego czyszczenia jesteśmy w stanie się uporać na tyle, by obrzeże zlewu czy wanny nie nosiło oznak zużycia. Jednak brak fragmentu pokrycia emalii nie tylko wygląda źle, ale jest zaczątkiem przenikania do niczym nie osłoniętej metalowej konstrukcji wody, czego efektem będzie korozja.

Nie musimy się jej obawiać, jeśli skutkiem obtłuczenia będzie czarna powierzchnia – pierwsza warstwa emalii, która bezpośrednio styka się z metalem, jest tego koloru i jej zadaniem jest ochrona, a nie estetyczny wygląd. Za czarną barwę odpowiada dodatek tlenku niklu, którego zadaniem jest zwiększenie przyczepności emaliowanej, pierwszej powłoki do metalu. Dopiero kolejne warstwy emalii mają tak skomponowane składniki, by nadać właściwy kolor naszemu sprzętowi. Tak więc w tym wypadku naszym zadaniem będzie jedynie zamaskowanie ubytku, a nie ochrona powierzchni narażonej na rdzę – to znacznie ułatwia nam zadanie, zwłaszcza że obecnie mamy duży wybór przeróżnych preparatów do wykorzystania w tym celu.

Z inną sytuacją będziemy mieć do czynienia, gdy obtłuczenie emalii sięga bezpośrednio do metalu. Zamalowanie uszkodzenia, choćby w sposób najbardziej doskonały, nie zastąpi nam tych wszystkich właściwości, jakie ma emalia – odporności na gwałtowne zmiany temperatur, trwałej powłoki i gładkości powierzchni.

Jak przygotować powierzchnię do zaaplikowania na niej środków naprawczych?

Powierzchnia emaliowana, którą poddawać będziemy działaniom preparatów maskujących i naprawczych, powinna być sucha, oczyszczona i odtłuszczona i dokładnie odkurzona. Co więcej – po nałożeniu preparatu, nie możemy pozwolić na jego kontakt z wodą, co oznacza uniemożliwienie korzystania czy to z wanny, brodzika, czy z lodówki bądź kuchenki w czasie przewidzianym przez producenta danego specyfiku – ten może sięgać nawet kilku dni. Dobrze więc pozostawić sobie działania naprawcze na czas tuż przed wyjazdem z domu – wtedy nieużywany sprzęt będzie miał dobre warunki do odpowiedniego stwardnienia wszystkich składników.

Jakich preparatów możemy użyć w celu naprawienia powierzchni?

Do niewielkich uszkodzeń, mikroodprysków lub widocznych gołym okiem rys na gładkiej powierzchni, użyć możemy umieszczonej w sztyfcie emalii zaprawowej. Na przygotowane wcześniej podłoże aplikujemy półpłynny preparat za pomocą niewielkiego pędzelka, w jaki wyposażony jest zbiorniczek ze specyfikiem. Posługując się nim, rozprowadzamy na całej uszkodzonej powierzchni preparat, który wysycha bardzo szybko i na który już po godzinie możemy położyć – jeśli jest taka potrzeba – drugą jego warstwę. Użyty środek ma uniwersalne zastosowanie, które możemy rozszerzyć również na nawierzchnie akrylowe i ceramiczne.

Jeśli ubytek w emalii jest większych rozmiarów, kiedy nie zadziałaliśmy w porę i dodatkowo widzimy ślady rdzy, sięgnąć powinniśmy po bardziej specjalistyczne rozwiązania. W tym wypadku posiłkować się możemy systemami naprawczymi, które składają się z gotowej do sporządzenia masy szpachlowej, utwardzacza i emalii w spreju. Zanim jednak wymieszamy składniki w proporcjach podanych przez producenta, konieczne będzie dokładne usunięcie śladów rdzy – luźne elementy usuwamy, całość osuszamy i odtłuszczamy. Następnie przygotowujemy masę szpachlową wraz z utwardzaczem, którą nakładamy za pomocą dołączonej szpatułki. Po stwardnieniu nałożonej warstwy, szlifujemy jej powierzchnię drobnoziarnistym papierem ściernym, a powstały pył starannie usuwamy. Na tak przygotowanie podłoże stosujemy emalię w spreju, starając się (na przykład za pomocą sztywnej kartki z wyciętym otworem o średnicy naprawianego ubytku) nie malować dodatkowo miejsc, które nie wymagają naprawy.