Na każdym etapie życia przybywa nam dokumentów, które skrzętnie i zapobiegawczo gromadzimy i przechowujemy. Takimi są nasze zeznania podatkowe, dowody wpłat, świadectwa szkolne naszych dzieci i notarialne akty własności. Jeśli zdecydujemy się na wybudowanie domu i zamieszkamy w nim, dojdzie nam kolejny zbiór do naszej kolekcji – będzie to dokumentacja powykonawcza. Zawiera w sobie między innymi dziennik budowy, a jego nazwa dobrze oddaje charakter zawartości – jest nią istotne z punktu widzenia prawa budowlanego udokumentowanie najważniejszych zdarzeń związanych ze stawianiem domu, od jego narodzin na ekranie komputera w fazie gotowego projektu, aż do dokumentów potwierdzających odbiór końcowy gotowego budynku.

Przygotowanie i prowadzenie dokumentacji jest obowiązkiem kierownika budowy – jednej z głównych osób procesu budowlanego, która odpowiedzialna jest tym samym nie tylko za organizację budowy. Prowadzi on nie tylko dziennik budowy, dokumentuje zmiany dokonywane w projekcie czy dzienniku montażu, jeśli budynek stawiany jest tą metodą, ale kompletuje też całość dokumentacji powykonawczej, na którą składają się:

- projekt budynku,

- uzyskane pozwolenie na budowę,

- dokumenty poświadczające odbiory częściowe i końcowy,

- książki obmiaru i operaty geodezyjne,

- dziennik budowy

- dziennik montażu (jeśli stosowana była metoda montażu),

- geodezyjne pomiary powykonawcze,

- rysunki i opisy obrazujące wznoszenie budynku.

Dokumentację powykonawczą właściciel nieruchomości lub jej zarządca ma obowiązek przechowywać przez cały czas istnienia budynku. Obliguje go do tego konkretny zapis – art. 63 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414).

Data publikacji: 20.06.2015