Łagodne bujanie jest przywilejem każdego wieku – wiedzą o tym współczesne mamy kołyszące wózek, wiedziały to mamki i nianie śpiewające kołysanki przy kołysce, wiedzą to dzieci szarżujące na konikach bujanych, a także ich rodzice i dziadkowie siedzący na długich, ogrodowych huśtawkach. Spośród mebli służących do kołysania się, ciekawy rozdział w historii designu ma fotel bujany. Początkowo, a było to w XVIII wieku w Stanach Zjednoczonych, wyglądem przypominał zwykłe, drewniane krzesło z podłokietnikami, a wyróżniał się płozami sczepionymi z nogami siedziska.

Jego nowy kształt został stworzony za pomocą możliwości, jakie dawało gięcie drewna. Znany i do dzisiaj popularny fotel, z wielkimi płozami przechodzącymi u góry w podłokietniki i oparcie, produkowany jest do teraz z niewielkimi modyfikacjami w kształcie (jak na przykład wytworny fotel-szezlong). W połowie ubiegłego wieku zainteresowali się jego wyglądem projektanci mebli. Ci na przestrzeni dziesiątek lat znacznie zmienili wizerunek fotela bujanego i im też mebel tego typu zawdzięcza ponowny wzrost popularności i zainteresowania.

Rozmaitość jego konstrukcji i odmian stanowi o dużej żywotności nietypowego siedziska. Dzisiaj do jego wytwarzania wykorzystuje się nie tylko drewno i wiklinę, ale także tworzywa sztuczne, metal, tekturę falistą czy rattan. W zależności od pomysłu danego projektanta różny wygląd przybierają płozy, które czasem stanowią o unikalności konkretnego modelu, czego jednym z wielu przykładów jest minibiblioteczka po bokach masywnego fotela z płozami w formie drewnianych owalów, do których przyczepione są półki. Pojedynczy konstruktorzy idą jeszcze dalej i wykorzystują energię wytwarzaną podczas ruchu siedziska, którą przeznaczyć można na przykład do naładowania baterii w telefonie komórkowym.

Do stworzenia fotela na biegunach w klasycznej postaci idealnie nadaje się kupione na targu staroci krzesło drewniane typu windsorskiego z oparciami na ręce i z ukośnie, nie równolegle do siebie, przymocowanymi nogami. Początkowa faza pracy będzie polegała na przywróceniu mu dawnego wyglądu – należy zadbać o stabilność jego konstrukcji, wypełnić ubytki, wymienić zużyte elementy, a następnie odmalować. Więcej starania będzie nas kosztowało uzyskanie płóz – zwykle wytwarza się je za pomocą gięcia drewna na gorąco (w ten sposób uzyskać można mniejsze krzywizny) lub zimno (połączone z klejeniem) i jeśli chcemy zastosować taki rodzaj biegunów, wykonać je może zakład stolarski. Innym rozwiązaniem będzie wycięcie ich kształtu z grubej (ok. 4-5 cm) sklejki.

Jeśli nasza znajomość pracy z drewnem jest dłuższa niż przeciętnego, okazjonalnego majsterkowicza, możemy pokusić się o wykonanie bujanego fotela samodzielnie. W tym wypadku za wzór siedziska, jego wyglądu i rozmiaru, wziąć możemy ulubione domowe krzesło lub fotel, w którym codziennie spędzamy wiele czasu.

 

Data publikacji: 28.06.2015