Farby elewacyjne – jakie wybrać?
 

Zanim zdecydujemy się na wybór farby, musimy wziąć pod uwagę rodzaj malowanego podłoża, lokalizację budynku oraz jego eksploatację. Odpowiedniej jakości farba powinna bowiem charakteryzować się wysokim stopniem krycia, być odporna na czynniki zewnętrzne (takie jak np. mróz, duże nasłonecznienie czy wilgoć) oraz być na tyle trwała, by mycie czy szorowanie jej nie uszkodziły. Najlepiej, gdyby wszystkie te parametry współgrały ze stylem budynku i uwypuklały jego walory estetyczne. Niestety nie istnieje farba, która spełniłaby powyższe kryteria – każda z nich ma swoje mocniejsze i słabsze strony. 

Farby akrylowe – organiczna żywica akrylowa

Plusy: są elastyczne, matowe, do tego dostępne w szerokiej barwie kolorystycznej (także w intensywnych odcieniach). Wyróżniają się również niską nasiąkliwością (dzięki temu nie są podatne na zabrudzenia).

Minusy: niska przepuszczalność; nie są zalecane na tynki wapienne i bloczki silikatowe.

Zastosowanie: stare elewacje; na podłożach organicznych i mineralnych, np. betonie*, płytach cementowych, farbach i tynkach akrylowych.

Uwaga! Jeśli chcemy pokryć farbą akrylową beton, wcześniej dobrze jest go zagruntować preparatem silikonowym. W ten sposób minimalizujemy negatywne działanie soli i wilgoci.

Farby silikonowe – krzemoorganiczne, silanowe i siloksanowe 

Plusy: są paroprzepuszczalne (w strukturze widoczne są niewielkie pory i to one odpowiadają za tę właściwość), dobrze przylegają do podłoża, wykazują dużą odporność na zmianę temperatur (w tym na działanie mrozu) i promieniowanie UV. Mają również właściwości hydrofobowe, dzięki temu woda deszczowa nie osadza się na nich i elewacja dłużej pozostaje czysta. Niektórzy producenci mają w ofercie farby, którymi można malować w stosunkowo niskiej temperaturze otoczenia (od 2°C).

Minusy: nie można nimi malować powierzchni pokrytych farbą akrylową. Wykazują mniejszą elastyczność w stosunku do farb akrylowych. Dostępne są w intensywnych kolorach, ale z czasem tracą one swoje nasycenie. Mają silnie zasadowy odczyn, dlatego bezwzględnie w czasie pracy trzeba stosować odzież ochronną, w tym rękawice i okulary.

Zastosowanie: obiekty zabytkowe, betonowe, tynki cementowe, farby i tynki silikatowo-silkonowe oraz silikonowe. 

Farby silikatowe – krzemianowe

Plusy: cechują się dobrą paroprzepuszczalnością, dużą trwałością i odpornością na niekorzystne warunki atmosferyczne (na wilgoć) i działanie pleśni. Nie przyczepiają się do nich zanieczyszczenia, więc łatwo utrzymać je w czystości. Bardzo silnie wiążą się z powierzchnią – co może być również ich minusem, ponieważ w razie czego będzie trudno je usunąć. W sprzedaży są także farby polikrzemianowe, które są odmianą farb silikatowych – wykazują one jeszcze większą przepuszczalność pary i odporność na działanie wody.

Minusy: nie nadają się do malowania powierzchni organicznych, np. silikonowych, siloksanowych i akrylowych, a także drewnianych. Dostępne są w intensywnych kolorach, ale z czasem mogą tracić barwę. Mają właściwości żrące, dlatego w czasie ich nanoszenia należy stosować odzież ochronną (bezpieczniejsze podczas nakładania są farby polikrzemianowe).

Zastosowanie: cokoły, stare farby silikatowe, wapienne, cementowe, tynki wapienne, cementowo-wapienne, kamień naturalny i beton.

Farby cementowe – z cementu portlandzkiego

Plusy: przepuszczalność pary wodnej i stosunkowo niska cena.

Minusy: dostępne tylko w pastelowych kolorach. Są nasiąkliwe, dość szybko się brudzą, mogą pojawiać się na nich pleśń, biały nalot i wykwity. Duża przewaga minusów nad plusami powoduje, że obecnie są one rzadko używane do malowania elewacji w domach jednorodzinnych.

Zastosowanie: powierzchnie kamienne, beton i tynki cementowo-wapienne.

Farby wapienne – tradycyjne rozwiązanie

Plusy: dobra paroprzepuszczalność, odporność na korozję biologiczną (pleśń i porastanie glonami).

Minusy: niska trwałość (bardzo brudzą się w czasie opadów deszczu), wysoka nasiąkliwość, niewielka paleta kolorystyczna (dostępne są tylko pastelowe odcienie), brak możliwości uzyskania intensywnych barw.

Zastosowanie: renowacja zabytkowej architektury lub elewacji wykończonej tynkiem wapiennym.

Uwaga! Ze względu na wysoką nasiąkliwość dobrze jest zastosować preparat hydrofobizujący.

Data publikacji: 17.06.2014