Eukaliptus

Eukaliptus wyróżnia się charakterystycznym ubarwieniem liści – są one szarozielone, niebieskawe i srebrzyste. U młodych drzew są owalne lub okrągłe, zaś u starszych – lancetowate lub sierpowate. Kora eukaliptusów 4-5 letnich łuszczy się i odsłania kremowe płaty. Te drzewa i krzewy są w większości wiecznie zielone i najwyższe gatunki (np. eukaliptus królewski) mogą osiągnąć nawet 100 m wysokości.

U młodych osobników skórzaste liście są ułożone naprzeciwlegle, a u starszych skrętolegle, na krótkich ogonkach. Eukaliptusy kwitną po osiągnięciu 10-15 lat i tworzą główki lub baldaszki drobnych, kremowych kwiatów z wystającymi kępkami pręcików. Liście wiszą na skręconych, jasnych gałęziach, dlatego rośliny te wyglądają wyjątkowo.

W Polsce uprawa eukaliptusów poza szklarnią jest właściwie niemożliwa – większość gatunków jest nieodporna na mróz. Można je hodować w donicach i ozdabiać ogród czy taras jedynie sezonowo. Eukaliptusy potrzebują wilgotnej, lecz dobrze przepuszczalnej gleby i dużej ilości światła – najlepiej przez cały rok. Eukaliptus niebieski, inaczej zwany również górskim (Eucalyptus gunni) dobrze znosi mrozy w naturalnym środowisku, dlatego przy odpowiedniej uprawie i warunkach, można go przystosować również do polskiego klimatu. Te drzewa i krzewy wymagają również regularnego cięcia.

Eukaliptus może być rozmnażany poprzez wysiewanie nasion do pojemników wczesną wiosną (najlepiej nadają się do tego nasiona odmian mrozoodpornych, pochodzących z rejonów, gdzie panują znacznie silniejsze mrozy niż w planowanym miejscu sadzenia). Siewki sadzi się w połowie lata.

Eukaliptus ma bardzo cenne drewno, wykorzystywane w budownictwie, meblarstwie i szkutnictwie. Niektóre gatunki mają liście, z których pozyskuje się olejek stosowany w przemyśle farmaceutycznym. Eukaliptus to również popularne pożywienie koali. Jego gałązki często są wykorzystywane do bukietów, a kwiaty mają właściwości miododajne.